Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Είναι ο κομμουνισμός, ηλίθιε!

 
Ναι ναι, τελικά καταλήξαμε και σ' αυτή την διαπίστωση. Διανύουμε μια περίοδο κομμουνιστικής επέλασης στην Ελλάδα, με μπροστάρηδες τους επαναστάτες Σαμαρά και Βενιζέλο. Αυτό ακριβώς αναπαράγεται δεξιά κι αριστερά από τους νεοφιλελευθέρους συνανθρώπους μας κάθε μέρα, προσπαθώντας να καλύψουν έτσι την νομοτελειακή, εξ ορισμού, καταστροφή
του καπιταλιστικού συστήματος.
 
Ναι λοιπόν, ο κομμουνισμός είναι αυτός που έχει έρθει και μας χαρατσώνει τα σπίτια.
 
Ναι, ο κομμουνισμός είναι αυτός που έχει επιβάλει ΕΝΦΙΑ, φόρο αλληλεγγύης, φόρο εισοδήματος χωρίς κλίμακα, φόρο καταθέσεων, φόρο στον φόρο. Αλλά όλα γίνονται για το καλό όλων μας, για να γίνει μια δίκαιη ανακατανομή του πλούτου... άλλωστε έτσι δεν πρέπει να γίνεται στα σοσιαλιστικά καθεστώτα;

Ναι, ο κομμουνισμός μείωσε τους μισθούς, ο κομμουνισμός επέβαλε τις ελαστικές συνθήκες εργασίας, μετονομάζοντας μάλιστα την τελευταία σε απασχόληση. 
 
Ο κομμουνισμός μείωσε τις συντάξεις, έφτασε την ανεργία στο 30%, διέλυσε το σύστημα Παιδείας και Υγείας και οι άνθρωποι τρέχουν και παρακαλάνε για ένα φάρμακο ή για βασικές εξετάσεις σε εθελοντικά Ιατρεία.

Ο κομμουνισμός είναι αυτός που αποδεδειγμένα έφερε τα κουπόνια πείνας, ή αλλιώς τα επιδόματα για τις ασθενέστερες τάξεις των 200 ευρώ.
 
Ναι, ο κομουνισμός ξεπουλάει όλη την χώρα στο ξένο και στο ελληνικό ιδιωτικό κεφάλαιο, με την ελπίδα ότι οι καλοί μας συνάνθρωποι θα δώσουν και κανα κοκαλάκι στον λαό.

Τελικά ΝΑΙ, είναι ο κομμουνισμός αυτός που κινεζοποιεί την χώρα μας  -άλλωστε και στην Κίνα κομμουνισμό έχουν, δεν θα ακολουθήσουμε τους συντρόφους μας;-.

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Γονείς... πρωτάκια, η επόμενη αναμέτρηση

Καθώς ο Αύγουστος μετράει τις … ώρες του, κάποια κορίτσια κι αγόρια μεγάλωσαν τόσο που ετοιμάζονται να περάσουν την πόρτα του μεγάλου σχολείου. 


Όλοι στην οικογένεια είναι ξεσηκωμένοι και η μαμά συνήθως αγχώνεται διπλά, γιατί κατά βάθος γνωρίζει πως και σ’ αυτή τη δοκιμασία βασικός συντελεστής θα είναι η ίδια…

Θες λόγω ωραρίων, από κεκτημένη ταχύτητα, από άποψη, ή καθαρή ειλικρίνεια, εμείς οι γυναίκες μόλις βρεθούμε μπροστά σε μια κρίσιμη μάχη, σηκώνουμε τα μανίκια και ποτέ δε ρωτάμε για ποιον χτυπάει η καμπάνα…

Ξέρουμε ότι εμάς καλεί το προσκλητήριο!

Από την άλλη ο μπαμπάς αναλαμβάνει να εξισορροπήσει τη ζυγαριά του άγχους και να πάρει απόσταση ασφαλείας από την υπερβολή… όχι όμως κι από τις προσδοκίες, που είναι πάντα υψηλές όσο η πύλη του Πανεπιστημίου.

Κάπως έτσι ξεκινάει συνήθως ένα γαϊτανάκι, που ενώ ως στόχο έχει το ασφαλές και ανώδυνο πέρασμα από το Δημοτικό, καταλήγει σε μπερδεμένες εντολές που συχνά αλληλοαναιρούνται από τους δύο γονείς… Στη μέση του κουβαριού φυσικά στέκεται πάντα το παιδί -μαθητής- παρατηρητής.

Στην πραγματικότητα οι γονείς αντιμετωπίζουν την επόμενη πίστα μετά το «φάε το φαγητό σου, αγάπη μου…» Κι έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουν από πριν ότι το παιδί τους, που αντλεί ακόμα από κείνους τις βασικές πληροφορίες με τις οποίες σχηματίζει την αυτοεικόνα του, θα είναι ο μαθητής κι όχι εκείνοι…

Συγκυβέρνηση των πολυεκατομμυριούχων

-"Και πού θα βρείτε τα λεφτά;"

- "Ως πρώτο βήμα θα φορολογήσουμε τον πλούτο".

- "Ποιον πλούτο, τι εννοείτε; Θα σωθεί η οικονομία από 5 - 10 πλούσιες οικογένειες;"


Ο διάλογος έχει επαναληφθεί αμέτρητες φορές, στη Βουλή, σε τηλεοπτικά πάνελ, στα ραδιόφωνα, σε καφενεία και οι ερωτήσεις απευθύνονται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι απαντήσεις που υπενθυμίζουν τη λίστα Λαγκάρντ, τη λίστα Εμβασμάτων, τη λίστα Οφσόρ προσκρούουν πάντα στο επιχείρημα ότι πρόκειται για σταγόνες στον ωκεανό και πως δεν είναι αντιπροσωπευτικές τής κατάστασης. Κοντολογίς τα λεφτά δεν υπάρχουν.

Ήρθε όμως χθες η έκθεση του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού UBS σε συνεργασία με τον οίκο Wealth-X να δώσει μια τάξη μεγέθους ως προς το τι σημαίνει συγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα.

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Αλ. Τσίπρας: Δεν ερχόμαστε να διαχειριστούμε την υποταγή της Ελλάδας, αλλά να την καταργήσουμε

Κατάργηση των μνημονίων, δημοκρατία παντού, άμεσα μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης, κατάργηση της αθλιότητας του ΕΝΦΙΑ, αποκατάσταση του βασικού μισθού και της κατώτερης σύνταξης, θα είναι μερικά από τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Real News".

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι ο δρόμος της απελευθέρωσης της χώρας από τις μνημονιακές πολιτικές περνάει από την ήττα της Δεξιάς του Αντώνη Σαμαρά. Ξεκαθαρίζει ότι η ονοματολογία για τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν έχει αυτή τη στιγμή κανένα νόημα, ενώ προειδοποιεί με νόημα πως "εκλογή κατεψυγμένου προέδρου σημαίνει συνέχιση και ολοκλήρωση της καταστροφής".

Αναλυτικά, η συνέντευξη του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στον δημοσιογράφο της "Real News" Βασίλη Σκουρή, είναι η εξής:

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Αντώνης Σαμαράς: Απών από τη Βουλή, παρών στη διαπλοκή

Τα έργα και οι ημέρες του Αντώνη Σαμαρά σε 26 μήνες διακυβέρνησης απαξιώνουν τη Βουλή και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ομιλίες του.
Μηδενική είναι η σχέση
του σημερινού πρωθυπουργού και με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Κυβερνά με ΠΝΠ. 

γράφει ο Χάρης Ιωάννου

Μελανή σελίδα στην κοινοβουλευτική ιστορία της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας αποτελούν τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό στην απαξίωση της Βουλής και των δημοκρατικών θεσμών, την ώρα που παγιώνεται ο εκφασισμός ενός υπολογίσιμου τμήματος του εκλογικού σώματος.

Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ομιλίες του σημερινού πρωθυπουργού στη Βουλή, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αντικαθιστούν τη νομοθετική εξουσία, (ν)τροπολογίες με οσμή διαπλοκής ψηφίζονται με διαδικασίες-εξπρές, το υπουργικό συμβούλιο είναι διακοσμητικό όργανο, ενώ πληθώρα «σκοτεινών» υποθέσεων προς έλεγχο παραμένει στα συρτάρια.

Ο πρωθυπουργός αποφεύγει συστηματικά το Κοινοβούλιο και, όποτε παρεμβαίνει, προτιμά τη «φιλόξενη» στέγη των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών και ορισμένων εφημερίδων, οι ιδιοκτήτες των οποίων βλέπουν τις ευεργετικές γι’ αυτούς τροπολογίες να περνούν η μία μετά την άλλη.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Θα πάρω τα βουνά! Πάμε, Ντόλυ...

Διαβάζω την αναλυτική απάντηση του υπουργού μας στην κοινοβουλευτική ομάδα του Κ.Κ.Ε. και στο Σύλλογο Γονέων Μαθητών Περιφέρειας Αττικής.


Εν ολίγοις, τα συγχωνευμένα σχολεία λειτουργούν καλύτερα (απορώ πώς δεν το είχαμε σκεφτεί νωρίτερα!!!), 

μια τάξη νηπιαγωγείου και δημοτικού μπορεί να έχει και πάνω από 25 παιδιά, το λέει η σχετική υπουργική απόφαση του 2013 (προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός... αφού μπορεί, γιατί όχι;),


η τράπεζα θεμάτων δημοσιοποιήθηκε έγκαιρα και σε συνδυασμό με τη μείωση της ύλης κάλυψε μαθησιακά κενά και συνέβαλε στην ολοκληρωμένη μόρφωση των μαθητών (στ 'ορκίζομαι, να μη με λένε υπουργό παιδείας ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΚΑΝ ΘΕΜΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ), 


κι όσον αφορά την Ειδική Αγωγή, το σχέδιο νόμου τέθηκε σε διαβούλευση για 3 ολόκληρες εβδομάδες, σκοντάψαμε μεν στο ΑΣΕΠ λόγω γραφειοκρατίας -ατυχία-, αλλά κατά τα άλλα κάναμε ό,τι μπορούσαμε, τα υπόλοιπα εξαρτώνται από την ψήφιση του νόμου και τις διαθέσιμες πιστώσεις!!! (Ο θεός θα κολλήσει κάπου παρακάτω, ξέρει εκείνος).

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Αυτές τις μέρες του τραγικού δυστυχήματος στη Μύκονο... (Video)

Αν δεν ήταν σε διακοπές ο Τράγκας θα έψαχνε τη Μέρκελ και την τρόικα για να τους αποδώσει τις δέουσες ευθύνες προκειμένου να μειώσει τις ευθύνες των ντόπιων "κουΐσλινγκς"-δοσίλογων και νενέκων.

Αν ρωτήσει κανείς την τρόικα για τις χιλιάδες αυτοκτονίες ή τα ατυχήματα που συμβαίνουν ανά την Ελλάδα λόγω έλλειψης προσωπικού ή ελεγκτικών μηχανισμών, θα τον παραπέμψει στην ελληνική κυβέρνηση.

Όταν ερωτάται η ελληνική κυβέρνηση και τα υπουργεία, όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι και αναζητούν ευθύνες στους υφιστάμενους θεσμούς και τις υφιστάμενες υπηρεσίες. «Πιθανόν να υπάρχουν ευθύνες στην τοπική αυτοδιοίκηση, θα διερευνηθούν» δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Α.Ντινόπουλος, ενώ έσπευσε να τονίσει τις ύψιστες υπηρεσίες τουρισμού που προσφέρει η χώρα χαρακτηρίζοντας το γεγονός «μεμονωμένο περιστατικό».

Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

«Μπαμπά, γιατί στο MEGA δεν μου λένε πια τι γίνεται στην Αργεντινή»;...


ανάρτησε ο

Οταν η Αργεντινή επέλεξε το δρόμο τής επιλεκτικής χρεοκοπίας οι σαμαροβενιζέλοι και τα μιντιακά τους φερέφωνα την έκαναν παντιέρα αποτυχίας του εναλλακτικού δρόμου. Είχαν σταθεί πάνω από την πεσμένη χώρα και γελούσαν χαιρέκακα μαζί της, όπως συνήθως κάνουν τα ανθρωπάκια όταν επιδιώκουν να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, έστω και μακρινού στην περίπτωσή μας, αφού οι ίδιοι δεν μπορούν να ταΐσουν τη δική τους. Είχαν σπεύσει να σαρκάσουν την Αριστερά και το "μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή" οι νενέκοι που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να προσφέρουν το σβέρκο τους για καρπαζιές. Ευτυχώς που το Μπουένος Αϊρες είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και οι αργεντινοί δεν γνωρίζουν και τη γλώσσα μας ώστε να μπουν στον πειρασμό να υποκύψουν στην ανελέητη προπαγάνδα των ημεδαπών σαλτιμπάγκων της δήθεν ενημέρωσης.

Γι' αυτό και δεν υποχώρησαν, δεν βγήκαν στους δρόμους για να ανατρέψουν τη νομίμως εκλεγμένη κυβέρνησή τους και να φέρουν στην εξουσία τούς γύπες των επενδυτικών funds, που θέλουν να πιστεύουν ότι είναι ισχυρότεροι από την ανεξαρτησία των λαών. Μπορεί το προηγούμενο διάστημα να πραγματοποιούσαν μαζικά συλλαλητήρια κατά τής προέδρου Κριστίνα Κίρχνερ ζητώντας περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, και πολύ καλά έκαναν, όταν όμως τα αρπακτικά άρχισαν να πετούν και πάλι πάνω από τη χώρα τους οι αργεντινοί έπραξαν αυτό που απαιτεί από τους ελεύθερους ανθρώπους η ιστορία: πρόταξαν την ταξική τους συνείδηση και το πατριωτικό τους καθήκον απέναντι στη  ντροπή που είναι να γονατίζεις ενώπιον των σαρκοβόρων. Αυτοί οι "άτιμοι" οι αργεντινοί έκαναν τους έλληνες να αισθάνονται ακόμα περισσότερο μαλάκες που πίστεψαν ότι η οδός των μνημονίων ήταν μονόδρομος...

Έφοδοι στα σπίτια και από τραπεζικούς

γράφει ο Ρεμπελίσκος


Μία μόλις ημέρα μετά την ανακοίνωση της γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και τυχαία μόλις λίγες ημέρες μετά
τον ντόρο που προκάλεσε το αλαλλούμ του ΕΝΦΙΑ, οι τράπεζες θορυβήθηκαν και ήδη σκέφτονται να στέλνουν στα σπίτια και τους δικούς τους ελεγκτές.


Το Νομικό Συμβούλιο (ποιού;) Κράτους αποφάσισε κατά πλειοψηφία 14-10 πως οι εφοριακοί έχουν δικαίωμα να μπαίνουν σε κάθε σπίτι που χρωστάει στην εφορία, με σκοπό την κατάσχεση αντικειμένων αντίστοιχης αξίας με το χρέος του φορολογούμενου, χωρίς καν την παρουσία εισαγγελέα.

Μάλιστα, σύμφωνα με το σκεπτικό, την απόφαση πήρε το Νομικό Συμβούλιο, στα πρότυπα της αντίστοιχης αμερικάνικης υπηρεσίας, μετά από ερώτηση του υπουργείου Οικονομικών.

Μετά την θετική απάντηση του Νομικού Συμβουλίου στην ερώτηση του πρωθυπουργού Οικονομικών, σειρά παίρνουν τα υπουργεία Ασφάλειας του Πολίτη που κάνει την Πάπια και Δικαιοσύνης α λα Καρτ, που θέλουν να θέσουν τα δικά τους ερωτήματα.

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Μαμά, αυτός με βρίζει!


Μπορεί να έχει κανείς όσες ενστάσεις θέλει για την πολιτική ευφυΐα του Δημήτρη Σταμάτη. Αλλά όχι και για την αφοσίωσή του στον πρωθυπουργό, ως αντ' αυτού του οποίου εμφανίστηκε στη Βουλή κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου. Για να μας εξηγήσει με λόγια, στάση και ύφος Σαμαρά (Πώς το καταφέρνει αλήθεια τόσο καλά; Κάνει πρόβες ή του βγαίνει αυθόρμητα;), γιατί ο τελευταίος αρνείται να πατήσει το πόδι του στο κοινοβούλιο, ιδίως όταν είναι εκεί ο Τσίπρας.

Γιατί λοιπόν; Μα γιατί ο Τσίπρας δεν του φέρεται καλά. Δεν του μιλάει όπως πρέπει. Του μιλάει απρεπώς. Του επιτίθεται προσωπικώς. Υποβαθμίζει έτσι τον κοινοβουλευτικό διάλογο. Άρα ο Τσίπρας είναι εκείνος που προσβάλλει τον θεσμό του κοινοβουλίου και όχι ο Σαμαράς. Ο Σαμαράς αντίθετα τον υπερασπίζεται διά της απουσίας του. Και στέλνοντας στη θέση του διάφορους υπουργούς -και τον αντ' αυτού Σταμάτη- να βάλουν σε ένα παπούτσι τα δυο πόδια του ασεβούς προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχετε ξανακούσει τέτοια γελοιότητα; Ποιος είστε κύριε; Μήπως είστε βασιλεύς, αυτοκράτωρ, εξ αίματος μονάρχης; Μήπως εκ του Θεού αντλείτε την εξουσία σας και άρα όποιος σηκώνει τα μάτια του επάνω σας αμαρτάνει; Γιατί αν δεν είστε όλα αυτά, αν από τη Βουλή και τον λαό αντλείτε την εξουσία σας, τότε στη Βουλή και στον λαό οφείλετε να δίνετε λόγο. Με σεμνότητα και ταπεινότητα. Κι αν τα παλιόπαιδα τα ατίθασα δεν σας φέρονται καλά, είναι υποχρέωσή σας να τα βάλετε στη θέση τους. Και να υπερασπιστείτε τους θεσμούς που η απουσία σας ευτελίζει.

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Θα το πω στη δασκάλα!...

ή 
Όσα δεν μπορεί να ‘’αξιολογήσει’’
το παιχνίδι του αδύναμου κρίκου

8:10 πμ Το κουδούνι χτυπάει.

Ένα παρδαλό σινάφι ηλικιών αλλάζει κατεύθυνση, συγκεντρώνεται, αποχωρεί, παραμένει ή  πιάνει την κουβεντούλα εκτός των τειχών.

Ο πρώτος τσακωμός της ημέρας έχει κάπου ξεσπάσει, συνήθως για την πρωτιά στη σειρά ή για την προσευχή.

Ανακοινώσεις, κήρυγμα, καθυστερημένες
αφίξεις, η καλημέρα δια στόματος διεύθυνσης και ο χρόνος για ένα λεπτό ακόμα θα κυλάει με το ανθρώπινο ρολόι.

Για ένα λεπτό όμως… Όταν η πόρτα κλείσει (και σε παρακαλώ, μην την ανοίξεις αυτοβούλως, έχω ήδη περάσει στη σφαίρα της υπέρβασης) ο χρόνος μετράει αλλιώς.


Για αρχή έχεις να κερδίσεις το πρώτο χαμόγελο για σήμερα κι αν είσαι σε φόρμα μαζί και το βλέμμα. Θα πεις ένα μικρό αστείο, θα θαυμάσεις μια καινούρια μπλούζα-  που τη φοράει το παιδί που δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στο μάθημα κι όλοι του λένε να κάνει ησυχία-  θα αγγίξεις επιδοκιμαστικά τον ώμο της ντροπαλής σου μαθήτριας για να της δώσεις κουράγιο, θα πάρεις μια βαθιά ανάσα και θα βουτήξεις.


Στα βαθιά, πάντα εκεί τους συναντάς όλους.

Ανυπακοή, η μόνη απάντηση στη φορολογική ληστεία της κυβέρνησης

«Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται όταν δεν αποβλέπει σε δημόσια ωφέλεια. Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να συνεργάζονται στον προσδιορισμό των φόρων, να επιβλέπουν τη χρήση τους και να ελέγχουν τη διαχείρισή τους». Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, της Γαλλικής Επανάστασης, 220 χρόνια πριν - See more at: http://rproject.gr/article/anypakoi-i-moni-apantisi-sti-forologiki-listeia-tis-kyvernisis#sthash.LjeIA5j5.dpuf
«Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται όταν δεν αποβλέπει σε δημόσια ωφέλεια. Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να συνεργάζονται στον προσδιορισμό των φόρων, να επιβλέπουν τη χρήση τους και να ελέγχουν τη διαχείρισή τους». Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, της Γαλλικής Επανάστασης, 220 χρόνια πριν - See more at: http://rproject.gr/article/anypakoi-i-moni-apantisi-sti-forologiki-listeia-tis-kyvernisis#sthash.LjeIA5j5.dpuf
«Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται όταν δεν αποβλέπει σε δημόσια ωφέλεια. Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να συνεργάζονται στον προσδιορισμό των φόρων, να επιβλέπουν τη χρήση τους και να ελέγχουν τη διαχείρισή τους». Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, της Γαλλικής Επανάστασης, 220 χρόνια πριν - See more at: http://rproject.gr/article/anypakoi-i-moni-apantisi-sti-forologiki-listeia-tis-kyvernisis#sthash.LjeIA5j5.dpuf«Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται όταν δεν αποβλέπει σε δημόσια ωφέλεια. Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να συνεργάζονται στον προσδιορισμό των φόρων, να επιβλέπουν τη χρήση τους και να ελέγχουν τη διαχείρισή τους».

«Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται όταν δεν αποβλέπει σε δημόσια ωφέλεια. Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να συνεργάζονται στον προσδιορισμό των φόρων, να επιβλέπουν τη χρήση τους και να ελέγχουν τη διαχείρισή τους»
Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη,
της Γαλλικής Επανάστασης, 220 χρόνια πριν
«Κανένας πρίγκιπας της Πρωσίας, κανένας Μπράντενμπουργκ και Βράνγκελ δεν παράγει ψωμί για το στρατό. Είστε εσείς που παράγετε ακόμη και το ψωμί για το στρατό… Κάντε τον εχθρό να πεινάσει και αρνηθείτε να πληρώσετε φόρους! Τίποτα δεν είναι πιο ανόητο από το να προμηθεύουμε μια προδοτική κυβέρνηση με τα μέσα να πολεμήσει το έθνος, και το μέσο όλων των μέσων είναι το χρήμα».
Καρλ Μαρξ, 165 χρόνια πριν
Το νέο χαράτσι στα σπίτια, ο διαβόητος ΕΝΦΙΑ, ήρθε να προστεθεί σε ένα εξαιρετικά άδικο και απόλυτα ταξικό φορολογικό σύστημα που έχουν επιβάλει οι μνημονιακές δυνάμεις. Ασφαλώς και προηγουμένως η φορολογία ήταν ταξική: η άρχουσα τάξη –με προεξάρχοντες τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες– είχαν πληθώρα φοροελαφρύνσεων και κυρίως πληθώρα φοροαπαλλαγών, γι’ αυτό και τα δημόσια έσοδα στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες της ΕΕ, προέρχονταν σε πολύ μεγάλο ποσοστό από τους έμμεσους φόρους –δηλ. από φόρους που καταβάλλονται από όλους το ίδιο, ανεξάρτητα από το εισόδημα και την περιουσία (ΦΠΑ, τέλη στα τσιγάρα και τα ποτά κ.λπ.)– κι όχι από τους άμεσους φόρους.

Η οργή του «νοικοκυραίου»


Από την Παρασκευή 1η Αυγούστου, τα ψέματα τελείωσαν για χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων όταν ακολουθώντας τις εντολές των ΜΜΕ, μπήκαν στο TAXIS και είδαν τον νέο φόρο ακινήτων, συνέχεια του χαρατσιού της ΔΕΗ αλλά πιο ενισχυμένου
αφού πλέον φορολογούνται μη ηλεκτροδοτούμενα διαμερίσματα και οικόπεδα!
 
Οι κατσαπλιάδες του Υπουργείου Οικονομικών βέβαια, το πολύ κακό νέο φόρο τον έκαναν με τα λάθη τους ακόμα χειρότερο, με αποτέλεσμα η ίδια η κυβέρνηση να παραδέχεται ότι το «μαλλί» βγαίνει περισσότερο από ότι εκτιμούσε και υπόσχεται στο μέλλον ελαφρύνσεις αφού οι πολίτες αρχικά φτάσουν στο ταμείο. Τα μηνύματα σε κοινωνικά δίκτυα, ακόμα και στα ΜΜΕ είναι χαρακτηριστικά… Οργή από τους «νοικοκυραίους»! Και ήδη ακόμα και τα μνημονιακά ΜΜΕ αρχίζουν να μιλάνε για όλεθρο της ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές. Είναι κάποιοι συνταξιούχοι, κάποιοι δημόσιοι και λίγοι ιδιωτικοί υπάλληλοι που μέχρι σήμερα τη «βόλευαν», όντας φοβισμένοι για τα χειρότερα, στήριζαν στην κάλπη ΝΔ, και ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζοντας από την μία το «αδιέξοδο» της μνημονιακής πολιτικής, αλλά σκεπτόμενοι αποκλειστικά το προσωπικό τους παρόν και κλείνοντας τα μάτια στην κοινωνική καταστροφή που λαμβάνει χώρα δίπλα τους, γυρνάγανε την πλάτη σε «αντιμνημονιακά» σχέδια.

 
Και τα χειρότερα για τους μικροϊδιοκτήτες έρχονται από τον Σεπτέμβρη που ενεργοποιούνται οι κατασχέσεις σπιτιών λόγω χρεών στην Εφορία. Τότε, θα δούμε τον Χαρδούβελη και τον Άδωνι να κουνάνε το δάκτυλο στο πολίτη, ότι πρέπει να βρει λεφτά (από πού άραγε;) για να γλιτώσει την περιουσία του!

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Ωδή στη χαρά


 
"Μα τι να πω τέλος πάντων
ντρέπομαι και να το πω
πως ειν' ωραίος ο κόσμος
επειδή σ' αγαπώ"
("Τα τραγούδια της Χαρούλας" - Λοΐζος - Ρασούλης - Πυθαγόρας, 1979)

 
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο, δίχως μια στάλα στοργή. Σκληρό καλοκαίρι, σκληρός ο περασμένος χειμώνας, κάθε πέρσι και καλύτερα, κι ο επόμενος ποιος ξέρει τι... Και τα χρόνια περνάνε κι η ζωή αλλάζει προς το χειρότερο, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία, δίχως να υπολογίζει τη δικιά σου αγωνία. Κι ο χρόνος λιγοστεύει κι ο κόσμος όσο πάει αγριεύει.

Και οι ρυτίδες πληθαίνουν και τα μαλλιά ασπρίζουν κι οι έρωτες σπανίζουν, χλωμιάζουν στη σκιά. Φίλοι φεύγουν ξαφνικά, φίλοι φεύγουν αργά και βασανιστικά, φίλοι φεύγουν απλώς απ' τη ζωή σου. Σχέσεις χρόνων διαλύονται, διαψεύσεις αλλεπάλληλες, κόστος καθημερινό, που ακόμα δεν συνήθισες. Κάθε μέρα και μια είδηση αρρώστιας, κάθε μέρα και μια προειδοποίηση θανάτου. Κάθε μέρα αιμορραγεί ο έξω κόσμος, κάθε μέρα η καρδιά σου στη Γάζα βομβαρδίζεται, και τό 'χεις ξαναζήσει τόσες φορές αυτό...

Και ψάχνεις μια νύχτα φωτός μέσα στον ζόφο και ψάχνεις τη σωτηρία της ψυχής μέσ' την αλληλεγγύη και ψάχνεις να στηρίξεις την προσωπική σου αντίσταση με κόκκινα γάντια που αντέχουν στη χλωρίνη. Χτυπημένοι απ' τις σφαίρες της κρίσης, όλοι ανεξαιρέτως οι συνήθεις ένοχοι, ενοχικοί αριστεροί, προσπαθούμε να επιδέσουμε τα τραύματά μας με πορείες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, ακτιβισμούς, να βοηθήσουμε για να βοηθηθούμε, να διαλύσουμε τον φόβο και τον θυμό μας, μέσα στον φόβο και τον θυμό των πολλών.

Κι είναι πολύ νωρίς μέσα στον κόσμο αυτό. Δεν έχουν ημερέψει οι ανθρώποι κι η καημένη η ανθρωπότητα δεν πρόλαβε να γράψει ούτε το άλφα, κι αν είναι ανθρώπινος ο πόνος δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε, σου φωνάζουν οι ποιητές.

Ψάχνεις μια θάλασσα να σε γιατρέψει και το παλιό σύνθημα με τον ιμπεριαλισμό και τη μοναξιά τό 'χεις τόσες φορές αντιστρέψει... αλλά έχεις μία ζωή, μόνο μία, και δεν σου φτάνει πια μόνο ο θυμός για να τραφείς, θέλεις ανάσες, θέλεις χαμόγελο, θέλεις χαρά.

Μα τι χαρά μου λες, ο κόσμος υποφέρει και πεινά κι εσείς τα ίδια παραμύθια. Μακάρι κι έτσι, πες μου, το παραμύθι σου εγώ πιστεύω. Γιατί αν πάψω να το πιστεύω, θα μ' έχουν νικήσει.

Θα μας έχουν νικήσει, θα έχουμε ηττηθεί, όταν ξεχάσουμε τα τριαντάφυλλα, όταν νιώθουμε ένοχοι επειδή ερωτευόμαστε, επειδή πάμε σινεμά, επειδή ξεκουραζόμαστε μερικές μέρες, όταν ντρεπόμαστε σχεδόν να πούμε ότι περάσαμε όμορφα, επειδή υπάρχει η Γάζα, η Μανωλάδα, οι καθαρίστριες.

Μέσα απ' αυτό το φονικό, μονάχα η γεύση της χαράς θα μας σώσει. Μονάχα η διεκδίκησή της θα μας ενώσει. Κι όποιος την έχει ξεχάσει, όποιος την ενοχοποιεί, είναι ήδη νεκρός.

Όπου βλέπεις ξύλο τρέχα


Σαν έτοιμος από καιρό το ξεφούρνισε ο Γκίκας Χαρδούβελης στην πρώτη του εμφάνιση στη Βουλή: Το πολύ ξύλο το δημοσιονομικό το έχουμε φάει! Και: Τώρα έχουμε μπροστά μας μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα, αλλά ο δρόμος δεν έχει τελειώσει, είμαστε σε δύσκολες στιγμές και πρέπει να τα δούμε όλα. Αυτά είπε ο διάδοχος του Γιάννη Στουρνάρα, παρουσιάζοντας στην επιτροπή της Βουλής το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα.

Πάλι τα ίδια και τα ίδια, θα μου πεις. Διότι τα έχουμε ακούσει χίλιες φορές αυτά. Μόνο που επί Στουρνάρα είχαμε φάει το πιο πολύ βόδι, ενώ τώρα φάγαμε το πιο πολύ ξύλο. Το ερώτημα ωστόσο που πλανάται είναι: Τι ακριβώς εννοεί ο υπουργός όταν διαβεβαιώνει ότι φάγαμε το πιο πολύ ξύλο; Μένει κι άλλο να φάμε προφανώς - αλλά πόσο; Λίγο; Μερικές σφαλιάρες; Μερικές κλοτσιές; Αυτό δεν το διευκρινίζει. Όπως φυσικά δεν διευκρινίζει αν στο ξύλο που απομένει να φάμε υπολογίζει κι εκείνα που έχουν υπογραφεί μεν χθες, αλλά ισχύουν σήμερα και θα ισχύουν και αύριο. Αυτό θεωρείται ξυλοδαρμός τετελεσμένος άμα τη υπογραφή της συγκυβέρνησης ή μετράει από τη στιγμή που πέφτουν οι κρύες;

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Η Αργεντινή, ο δικαστής Γκρίζα και ο κ.Σίνγκερ



Εδώ και αιώνες, όταν δανείζεται ένα εθνικό κράτος, σε αντίθεση με ένα νοικοκυριό ή μια επιχείρηση, δεν υπάρχει τρόπος να του επιβάλεις την αποπληρωμή. Ο λόγος είναι απλός. Εάν χρεοκοπήσει ένα κράτος, τότε ενεργοποιείται ο διεθνής κανόνας της ισότητας των εθνικών κρατών. Κανένα κράτος ή δικαστήριο δεν μπορεί να επιβάλει σε ένα άλλο την αποπληρωμή. Συνεπώς, οι λύσεις μέχρι στιγμής ήταν ο έμμεσος οικονομικός εκβιασμός,
οι άτυπες διαπραγματεύσεις (το Κλαμπ των Παρισίων) και η προσφυγή σε διεθνείς δανειστές, όπως το ΔΝΤ. Τελικά όμως, η μοναδική δόκιμη μέθοδος είναι οι διαπραγματεύσεις δανειστών και εθνικού κράτους και η συμφωνία σε ένα κουρεμένο χρέος. Μετά η χώρα επέστρεφε στις αγορές, κατά κανόνα μετά από 3-4 χρόνια (η "αμνησία των αγορών").
 
Αυτά τα γνωρίζει φυσικά ο δικαστής Γκρίζα (Τhomas Griesa). Ως γνωστόν, η Αργεντινή είχε συμφωνήσει το 2005 και το 2010 με το 90% των ιδιωτών πιστωτών της να τους πληρώνει 28 σεντς για κάθε δολάριο. Ενδιάμεσα ο κ. Σίνγκερ (Paul Singer) αγόραζε σε εξευτελιστικές τιμές αργεντίνικα ομόλογα και στη συνέχεια προσέφυγε στον δικαστή απαιτώντας την πληρωμή τους στο 100% της ονομαστικής αξίας τους. Ο δικαστής τον δικαίωσε, επικαλούμενος ότι τα ομόλογα είχαν αυτοδύναμη υπόσταση (ήταν αμερικανικού δικαίου) και έπρεπε να πληρωθούν μάλιστα κατά προτεραιότητα έναντι του 90%. Γνωρίζοντας όμως τον διεθνή κανόνα, ότι δεν μπορεί να επιβάλει την απόφασή του, όρισε διαπραγματευτή για να οδηγήσει τα δύο μέρη σε συμφωνία.

Οι περισσότεροι έγκυροι νομικοί των ΗΠΑ γράφουν ότι ο δικαστής δεν έπρεπε καν να εμπλακεί σε τέτοια δίκη εφόσον δεν μπορεί να εκτελέσει την όποια απόφαση πάρει (βλ. πρόσφατη αρθρογραφία στην Wall Street Journal). Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ στο οποίο προσέφυγε η Αργεντινή δήλωσε αναρμόδιο. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ τηρεί ουδέτερη στάση. 100 διεθνούς φήμης οικονομολόγοι, που περιλαμβάνουν και τα μισά οικονομικά Νόμπελ της πρόσφατης περιόδου, κάλεσαν την Πέμπτη το Κογκρέσο να περάσει νόμο που να απαγορεύει σε δικαστές να παίρνουν τέτοιες ανόητες αποφάσεις που δυναμιτίζουν την παγιωμένη διαδικασία της διαπραγμάτευσης και προκαλούν οικονομική αναστάτωση χωρίς λόγο.

Η Αργεντινή κι εμείς


Είναι πρότυπο η Αργεντινή για τον ΣΥΡΙΖΑ; Και αν όχι, ήταν λάθος η περίφημη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα το 2012, που αναπαράγουν από χθες ad nauseam τα χαλκεία του παλαιοκομματισμού;

Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι εύκολη: η Αργεντινή δεν μπορεί να είναι το πρότυπο εξόδου από την ελληνική κρίση, γιατί το πολιτικό περιβάλλον των δύο χωρών και τα δομικά χαρακτηριστικά του χρέους τους είναι ποιοτικά διαφορετικά. Η Αργεντινή δεν ανήκει σε έναν υπερεθνικό οργανισμό πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. (Η Μερκοσούρ είναι πολύ πιο χαλαρή). Κυρίως, όφειλε (και οφείλει) το μεγαλύτερο τμήμα του χρέους της σε ιδιώτες, όχι σε κράτη και θεσμικούς διεθνούς οργανισμούς, όπως η Ελλάδα. (Ακόμη και αυτή αποπλήρωσε πλήρως και χωρίς κούρεμα το χρέος της προς το ΔΝΤ, ύψους περίπου οκτώ δισ. δολαρίων).

Η μονομερής στάση πληρωμών του 2002 ήταν, γι’ αυτήν, όχι μόνον αναγκαστική αλλά η βέλτιστη λύση. Ήταν αναγκαστική γιατί το ΔΝΤ είχε ήδη τραβήξει την πρίζα, αρνούμενο την επικείμενη δόση, αλλά και γιατί είχε φανεί πλέον ότι η συμμόρφωση με το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του αποτελούσε κατήφορο προς την καταστροφή. Ήταν νόμιμη, γιατί η «κατάσταση ανάγκης» που επικαλέστηκε ως λόγο αναστολής πληρωμών το Διάταγμα της 6ης Φεβρουαρίου του 2002, αποτελεί αναγνωρισμένο εθιμικό κανόνα του διεθνούς δικαίου. Τα κράτη μπορούν να την επικαλεστούν εφόσον αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλισθεί ζωτικό τους συμφέρον έναντι άμεσου και επικείμενου κινδύνου, όταν, με άλλα λόγια, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ταυτόχρονα τους δανειστές τους και να εκπληρώνουν τις βασικές κοινωνικές τους λειτουργίες, όπως η δημόσια τάξη, η άμυνα, η υγεία, η κοινωνική πολιτική.

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Μυωπικοί και ανεύθυνοι όσοι επιχαίρουν με τις εξελίξεις στην Αργεντινή


με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις για την Αργεντινή

Πώς ο νεοφιλελευθερισμός εξώθησε την Αργεντινή στη χρεοκοπία
Όπως είναι γνωστό, η Αργεντινή, το 2001, σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης και «εκρηκτικής» ανεργίας, βρέθηκε ανήμπορη να αποπληρώσει τα δάνειά της, εγκαταλελειμμένη από το ΔΝΤ που για χρόνια τη «βύθιζε», επιβάλλοντάς της «συνταγές» νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Τότε, όχι από επιλογή αλλά από καταναγκασμό,
κήρυξε στάση πληρωμών.
Η Αργεντινή λοιπόν, μία χώρα ταλαιπωρημένη από τη χρεοκοπία του 2001, η οποία ήταν το οδυνηρό προϊόν της πολύχρονης άσκησης νεοφιλελεύθερων πειραματισμών, κατόρθωσε, έπειτα από πολλές κι επίπονες διαπραγματεύσεις με τη συντριπτική πλειονότητα των κατόχων των προ του 2001 ομολόγων της, να φθάσει σε συμφωνία για την αναδιάρθρωση του χρέους της.
Περισσότερο από μία δεκαετία μετά την κατάσταση χρηματοπιστωτικού black-out στην οποία περιήλθε η Αργεντινή εξαντλημένη από τις επιλογές του ΔΝΤ για την οικονομία της, η κυβέρνηση και ο λαός της χώρας κατάφεραν να «ξανασταθούν στα πόδια» τους, ελπίζοντας σε μία διευθέτηση που θα καθιστούσε πιο ασφαλές το παρόν και βιώσιμο το μέλλον.

Ποιο είναι το πρόβλημα σήμερα

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Τι συνέβη στην Αργεντινή και δεν θέλουν να μας το πουν οι αργεντινολόγοι (βίντεο)

αγορεύει ο *

Λυπάμαι που θα ασχοληθώ με την Αργεντινή. Λυπάμαι που ο κ. Σκρέκας δεν παρακολουθούσε τις διαλέξεις μου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης που αφορούσαν στην κρίση στην Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα την κρίση της Αργεντινής το 2001. Όμως, αναγκάζομαι να επαναλάβω μερικά στοιχειώδη ιστορικά δεδομένα που θα ήθελα να ξέρουν οι «αργεντινολόγοι» της Ν.Δ., οι οποίοι εμφανίζουν μια πρωτόγνωρη άγνοια δεδομένων.

Πρώτον, η Αργεντινή ήταν σε πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από το 1995 έως το 2001. Στην Αργεντινή το πρόγραμμα του ΔΝΤ έλεγε το εξής και αυτό εφαρμοζόταν: Πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων. Το έκαναν. Οι αντίστοιχες εταιρείες της Δ.Ε.Η.,  του ΟΤΕ,  του νερού και τα ταχυδρομεία, νοσοκομεία κ.λπ.

Δεύτερον, πλήρης απελευθέρωση  των εργασιακών σχέσεων. Καταργήθηκαν συλλογικές συμβάσεις, μειώθηκαν οι μισθοί , κ.λπ..

Τρίτον, έγινε  πλήρης απελευθέρωση των αγορών.  Σας Θυμίζουν τίποτε όλα αυτά; Φυσικά έγινε και η δολαριοποίηση,  σταθερή ισοτιμία  του πέσος με το δολάριο, όπως έκαναν και πολλές άλλες χώρες στην  δεκαετία του 90, όταν όλες οι χώρες πίστευαν ότι αν εφαρμόσουν την περίφημη συμφωνία και την συναίνεση της Ουάσιγκτον, ο μονόδρομος ήταν ότι όλες οι χώρες θα ευδαιμονούσαν.

Όρνια ή μνημόρνια;


Στώμεν καλώς! Αυτό ήταν το μήνυμα από τη νέα περιπέτεια της Αργεντινής αν πιστέψουμε το παρδαλό σύνολο του ελληνικού μνημονιακού κόσμου -και υποκόσμου. Κυβέρνηση, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, πολιτικοί, τηλεοπτικοί, το σοβαρό "Βήμα", οι λαϊκές απογευματινές και, φυσικά, ο Άδωνις και η Σοφία, μετέφρασαν αμέσως στα ελληνικά αυτό που υποτίθεται ότι διδάσκει το πάθημα των "καημένων" των Αργεντινών: Όποιος δεν κάθεται καλά τον τρών' τα όρνια.

Το ίδιο μήνυμα, αν θυμάστε, μας έχει σταλεί από την Κύπρο, από τη Λιβύη, από τη Συρία, από την Ουκρανία. Όλες οι χώρες που ταλαιπωρούνται είτε από τους δανειστές, είτε από την αστάθεια και τους πολέμους, είτε από τον ιό Έμπολα, λαμβάνουν τον κόπο να μας στείλουν το ίδιο μήνυμα. Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφεί από τους εγχώριους αναλυτές, για να μας υποδείξουν ποια στάση σώματος και πνεύματος, ποια στάση εθνικής ταπεινότητας, ποια στάση κοινωνικής υπομονής, ποια στάση πολιτικής υποταγής απαιτούνται για να μην πάθουμε χειρότερα.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

σαν άλλοτε, καλόν Αύγουστο να έχουμε

και να μην ξεχνάμε αυτούς που απλόχερα μας άφησαν το σπόρο τους.

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό