Ανατροπή και νίκη της Αριστεράς: Μονόδρομος για την κοινωνία και τη δημοκρατία

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Έτσι όπως διαμορφώθηκε το κλίμα με τα αποτελέσματα της 21ης Μαΐου και όπως καλλιεργείται από το σύστημα μεθοδικά, ο χρόνος για την Αριστερά δεν περισσεύει και τα περιθώρια για αστοχίες στενεύουν.

Η αποκάλυψη του Θ. Ρουσόπουλου ότι γνώριζαν πως η ΝΔ θα έπαιρνε πάνω από 36% αλλά δεν το πίστευαν δείχνει με τον πιο εμφαντικό τρόπο με πόσο βρώμικα χαρτιά παίζει τα ρέστα της η εγχώρια διαπλοκή και ότι δεν θα διστάσει να τα χρησιμοποιήσει και ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Όταν οι φτωχοί ψηφίζουν Μητσοτάκη, δεν φταίνε αυτοί αν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν τους έπεισε ότι μπορεί να βελτιώσει τη ζωή τους, καθώς η επικοινωνιακή πολιτική αναλώθηκε σε φανφαρώδεις πορείες προς το λαό με εκδηλώσεις λατρείας για τον "νάτος, νάτος ο πρωθυπουργός", εμφανίζοντας το αξιολογότερο πολιτικό κεφάλαιο της χώρας μας την τελευταία εικοσαετία, τον Αλέξη Τσίπρα, ως τοτέμ άλλων φυλών και εποχών.

Δεν μπορεί να είναι πολιτικός στόχος για το δεύτερο κόμμα η διεκδίκηση της "μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής κλπ παράταξης", η οποία σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά περιορίζει το εν δυνάμει εκλογικό ακροατήριο και ενισχύει το κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας.

Καταστροφική θα ήταν ακόμα και η συζήτηση που άρχισαν να κελαηδούν οι γαλιάντρες της κεντροαριστεράς (που δεν τους έχει βγει κανένα αφήγημα στο παρελθόν) για περαιτέρω προσέγγιση με το "αδελφικό" κόμμα της εκλογικής πελατείας, της ρεμούλας, της μίζας, της κοινωνικής χρεοκοπίας και των μνημονίων που συνεργάστηκε την πιο μαύρη περίοδο με τη δεξιά και την ακροδεξιά και εξακολουθεί να τροφοδοτεί τη χειρότερη Δεξιά της μεταπολίτευσης.

Η ανατροπή -με ταυτόχρονη ανάδειξη του σεβασμού στις διαφορετικές επιλογές που έκαναν οι πολίτες την περασμένη Κυριακή- του αποτελέσματος που καταγράφηκε είναι μονόδρομος για την Αριστερά, όσο κι αν αυτό δείχνει βερμπαλιστικό, αλλά -κυρίως- και το μοναδικό όφελος για την κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πρωτοπόρο κόμμα της Ευρωπαϊκής Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έχει αποδείξει ότι μπορεί να κερδίζει την εμπιστοσύνη ευρύτερων από τον στενό πυρήνα του δυνάμεων και να κατορθώνει το φαινομενικά ακατόρθωτο.

Μπορεί και τώρα, αρκεί έγκαιρα να δείξει ότι θέλει να επανέλθει στις αξίες που οδήγησαν στη δημιουργία του και στις κοινωνικές αναφορές που έχει εγγεγραμμένες στο DNA του.

Ελλάς Ελλήνων Βιαστών & Παιδεραστών

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Τα φιλαράκια τον επέλεξαν
και τον προστάτεψαν μέχρι τέλους,
όπως και τον παιδεραστή Νίκο Γεωργιάδη,
πρ. βουλευτή και σύμβουλο του Μητσοτάκη

Δεν κρυβόμαστε γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι!

Και όταν το πρόβλημα βρωμάει από το κεφάλι, είναι και ιδεολογικό...

Είναι ιδεολογικό γιατί, όταν δεν βιάζουν τις ψυχές αδύναμων ανθρώπων, αυτοί βιάζουν τις ζωές των φτωχών.

Είναι ιδεολογικό γιατί, όταν είναι ανίκανοι να διεκπεραιώσουν τα στοιχειώδη, αυτοί ρίχνουν τις ευθύνες στους πολίτες

και προωθούν τον κοινωνικό αυτοματισμό και τη ρουφιανιά.

Αχ, πατρίδα μου γλυκιά, βασανισμένη αλλά αμετανόητη

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Χθες, φυσικά, ήμασταν όλοι με τους νησιώτες & όχι με τα ΜΑΤ. Σήμερα (μας βάζουν να σφαχτούμε αν) είμαστε με τα ΜΑΤ και τα ελληνικά στρατά ή με τους ξεριζωμένους;
 
Ο επίδοξος χωροφύλακας της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, ο Ερντογάν, που χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και μετανάστες για να υλοποιήσει τις τυχοδιωκτικές πολιτικές του, είναι το καλύτερο χαλί για να μη βλέπουμε την κατάντια της πατρίδας μας και του λαού της.

«Να τους δείχνετε αυτό το poster»: Αριστερά η Ομάδα Αλητείας & δεξιά η ανοησία ή/και η αθλιότητα

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Είναι γνωστά εδώ και χρόνια τα έργα και οι ημέρες της ειδικευμένης στα fake news Ομάδας Αλητείας που δημιούργησε ο Μουρούτης και η οποία μετακόμισε από το υπόγειο της Συγγρού (επί Αντώνη Σαμαρά)

στο υπόγειο της Πειραιώς (επί Κυριάκου Μητσοτάκη).

Και αντιλαμβανόμαστε το άγχος αυτής της ασφ-αλήτικης ομάδας να προτρέπει τους πιστούς της (που χρόνια τώρα είχαν συνηθίσει να κάνουν τα κουμάντα τους σε βάρος του δημοσίου & ορέγονται τη ρεβανσιστική επάνοδό τους) «να δείχνουν αυτό το poster», προκειμένου να κρύβουν τα εκατομμύρια πολιτών που αηδιασμένοι μετακόμισαν από την κάλπη του δικομματισμού σε αυτή της Αριστεράς.

Το κεντρί του «μακεδονισμού»

γράφει ο Λαοκράτης Βάσσης

Πριν από δέκα χρόνια (29.2.08) δημοσίευσα στο περιοδικό ΑΝΤΙ ένα μικρό κείμενο με τίτλο «Η σκοπιανή μας τύφλωση». Το αναδημοσιεύω αυτούσιο, προσθέτοντας λίγες παρατηρήσεις επικαιροποίησής του.

Καθώς, όπως φαίνεται, βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες αποφάσεις, χωρίς όμως να έχουμε ξεφύγει απ’ τις κακοδαιμονίες μας και το αρρωστημένο κλίμα της τύφλωσής μας περί το «μακεδονικό πρόβλημα». Ιδού, λοιπόν, το παλιό αυτό κείμενο, που δυστυχώς, μόνο… ανεπίκαιρο δεν μοιάζει να είναι:

Ευχές από την ατίθαση σκέψη...

hot'n'sharp spirit

εδώ στο νότο

Ποιος "σοσιαλισμός" αφυδατωμένος από τη δημοκρατία και ποια "δημοκρατία" απεμπλουτισμένη από την κοινωνική δικαιοσύνη;

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Πολλοί που με μεγάλη ευκολία "απαντούν" σε ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν επί έναν αιώνα, είναι ώρα να σκεφτούν αν ο Φιντέλ έκανε καλά που παρέμεινε ή αν έπρεπε να κάνει ό,τι και ο Τσε και έτσι να γίνει κι αυτός σύμβολο της παγκόσμιας επανάστασης.
 

Να σκεφτούν αν έκανε καλά ο Τσε που έφυγε ή αν θα έπρεπε να μείνει και να "βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά" μαζί με τον Φιντέλ και έτσι -παρά τις απόπειρες εισβολής και δολοφονίας, παρά το 50χρονο εμπάργκο- η Κούβα να είναι ανεξάρτητη και ο λαός της όρθιος.

Αποχαιρετώντας τον Φιντέλ, έχουμε χρέος να απαντήσουμε σε όσα δεν μπόρεσαν όλοι μαζί οι επαναστάτες που έφυγαν

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

 

Η Ιστορία είναι ιστορία και δεν διαγράφεται, ούτε ξαναγράφεται κρατώντας τα καλά της και σβήνοντας τα αρνητικά της.

Mόνο κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούν

να κριθούν οι επαναστάτες την ώρα που φεύγουν και σε κάνουν να νοιώθεις ένα κενό στα σωθικά σου, σαν μια μεγάλη και δυσαναπλήρωτη απώλεια, ακόμα κι αν πρόκειται για θάνατο που τον περίμενες εδώ και καιρό, όπως αυτός του Φιντέλ Κάστρο.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποδείξει ότι πολιτική είναι η τέχνη να αλλάζεις τους συσχετισμούς

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως, συνηθίζουν να λένε... γιατί δεν μπορεί, ούτε διεκδικεί, ένα τέτοιο κείμενο -σαν κι αυτό που παραθέτω μετά τον μακροσκελή πρόλογό μου- να γίνει πολιτικό μανιφέστο...

Αν όμως δεν ακούσουμε τη ζωή (και τη Zoi) -όχι τη Zoe-, αν αυτά που λέει η ψυχούλα της δεν τα κάνουμε μέρος του μανιφέστου, τότε μένουμε εμείς, οι "αυθεντίες", με τις μοναδικές αλήθειες μας που εύκολα μετατρέπονται σε επικίνδυνες ιδεοληψίες.

Όραμα και προοπτική στους Έλληνες για να κερδίσει ο λαός μας την αξιοπρέπεια που του ταιριάζει

γράφει ο Βασίλης Βάσσιος *

Πόσο ωραία ξεκίνησε η πρώτη μέρα του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ με τη συγκρότηση του τιμητικού προεδρείου από

αγωνιστές που οι μισοί άθροιζαν δεκάδες χρόνια φυλακών και εξορίας στα χρόνια από την εθνική αντίσταση και τον εμφύλιο μέχρι την αντίσταση στην εφτάχρονη δικτατορία.

Πόσο μεγάλη ώθηση για έναν διάλογο εποικοδομητικό προς όφελος της κοινωνίας και της πατρίδας μας έδωσε στους συνέδρους και στον κόσμο της Αριστεράς η ομιλία του πρώτου αριστερού πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος Αλέξη Τσίπρα.

Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ...

γράφει ο Θανάσης Καρτερός

Το προσέξατε κι εσείς ή εγώ είμαι καχύποπτος λόγω πολιτικώς ύποπτου παρελθόντος; Σαν να χάθηκαν οι επικοινωνιακές πιένες της χρυσής εποχής, όταν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς έλαμπε κάτω από το φως του έρωτα και της προσδοκίας.

Όταν μέγα πλήθος αριστερών και νεοαριστερών, επωνύμων και νεοεπωνύμων, επαλήθευε τον στίχο του Σαββόπουλου: «Τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη, και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη». Και όταν καμιά επίκριση, δημοσιογραφική, κομματική ή πρωθυπουργική, δεν μπορούσε να συμμαζέψει τις παρεμβάσεις -και τις συνακόλουθες πατάτες- επί παντός θέματος και αναθέματος.

Δυο αντίθετοι κόσμοι και ένα video με αλήθειες "για τα μάτια ενός παιδιού"

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

"Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς, λυτρώνω μάνες και γιους" τραγουδούν οι Active Member και, ακούγοντάς το, πλημυρίζεις με συναισθήματα

αγάπης και τρυφερότητας για όλου του κόσμου τα παιδιά, αλλά και φορτώνεις με αποφασιστικότητα.

Θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι οι γονείς και οι δάσκαλοι/ες του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ελληνικού γιατί αυτή την κουλτούρα της αγάπης, της αγωνίας για τα παιδιά/μαθητές τους την καλλιεργούν επί πολλά χρόνια.

Στράβωσε η επένδυση;... Φωτιά στα επιτελεία του Επενδυτή και Μεγάλου Χορηγού

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Στο φουλ οι μηχανές των επιτελείων του Μεγάλου Επενδυτή χθες όλη μέρα... Σε όλον τον κόσμο -από το City μέχρι την America και τις Νήσους των παρθένων offshore- πήραν φωτιά!!!

Μην και σήκωσε τον μπαλτά ο Μπαλτάς κι έκοψε φέτες το πρώην αεροδρόμιο και γίνει ασύμφορη η επένδυση, όπως άφηναν να εννοηθεί οι άδηλες πηγές του LaspiOnLine;... Ικανός είναι!

Εδώ, αυτός τόλμησε την ασέβεια και -παρότι υπουργός- δήλωσε κομμουνιστής από τα έδρανα της κυβέρνησης... μέχρι και τους επενδυτές είναι ικανός να κόψει φέτες!

Καταπίνοντας πίτσες κόκκινες

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

"Λάτσης, τρόικα, ΣΥΡΙΖΑ και πίτσες μπλε"... οι πιασιάρικοι τίτλοι είναι το άλφα και τα οργασμικά τελειώματα είναι το ωμέγα ενός κειμένου που μπορεί να λέει πολλά έως τίποτα.

Αλλά όταν έχεις φάει στη μάπα εκατοντάδες ξύλινες αναλύσεις ξύλινων αποφάσεων

της Κεντρικής Επιτροπής ή του Πολιτικού Γραφείου, ο λαϊκισμός καταπίνεται αμάσητος...

Κι έτσι η ζωή κυλάει τεμπέλικα κι αγέρωχα, ο σταλινισμός κάθεται στο λαρύγγι μας μέχρι σήμερα κι εμείς ελπίζουμε ότι -έστω και με το ζόρι- θα τον καταπιούμε...

Και μετά ξανά αναλύσεις και διχογνωμίες αν είναι σοσιαλφασισμός ή γνήσιος κομμουνισμός ή γνήσιο τέκνο της λαϊκής οργής, αυτό που δεν καταπίνεται...

Περί καταστολής γενικώς και ειδικώς

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Αγροτικές κινητοποιήσεις, Φεβρουάριος 2013
(και όχι 2016) για να μην ξεχνιόμαστε

Η θέση μας απέναντι στην καταστολή είναι ανέκαθεν σαφέστατη, γι αυτό στα ιστολόγιά μας έχουμε ειδικό φάκελο, και δεν δίνουμε το δικαίωμα σε κανένα να μας ζητά κάθε τόσο όρκους αφοσίωσης σ' αυτή την αρχή.

Η θέση μας για τα κόμματα και τα κινήματα -τα αυθεντικά κινήματα, όχι τις σφραγίδες- επίσης είναι γνωστή, αλλά θα τη θυμίσουμε επειδή δεν έχουμε ξεχωριστό φάκελο για τα κόμματα, για την Αριστερά έχουμε:

Έχοντας ως εμπειρία την παταγώδη αποτυχία των σοσιαλιστικών εγχειρημάτων, θεωρούμε τα κινήματα υποκείμενα των κοινωνικών αγώνων και του μετασχηματισμού της κοινωνίας.

Ταυτόχρονα θεωρούμε ότι τα κόμματα είναι θεσμοί και φορείς ιδεών (με τις όποιες παθογένειές τους) του οποιουδήποτε, πλην όμως, δημοκρατικού κοινωνικού συστήματος.