Λαϊκή απαίτηση η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου

γράφει η Δάφνη Σφέτσα

«Δεν εκβιαζόμαστε» διαδήλωναν εκατοντάδες χιλιάδες «ανάσες αξιοπρέπειας» μόλις εκλέχτηκε η νέα κυβέρνηση και άρχισε ο μαραθώνιος της διαπραγμάτευσης.

Τώρα που η ώρα της κρίσεως πλησιάζει, είναι η στιγμή να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς

ζητούσαμε από τους εκπροσώπους μας όταν τους λέγαμε να μην κάνουν «ούτε βήμα πίσω.»

Ζητούσαμε στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει να πάρουμε επιτέλους μέρος. Να μην είναι από τη μια μεριά οι δανειστές και από την ίδια οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού. Ζητούσαμε, απαιτούσαμε ακριβέστερα, από την κυβέρνηση να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά μας. Δεσμευόμασταν με τη φυσική μας παρουσία στους δρόμους και τις πλατείες ολόκληρης της χώρας ότι στον αγώνα αυτόν θα έχει την απόλυτη συμπαράστασή μας -τουτέστιν: ότι θα βάλουμε πλάτη.

Η υποταγή αποτελεί παρελθόν, ο πόλεμος μαίνεται. Υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες πλευρές και όχι η αγαστή συνεργασία δανειστών και ελληνικής κυβέρνησης -την οποία ακόμα διεκδικεί σκούζοντας ο Άδωνις Γεωργιάδης και τα λοιπά στελέχη των φιλοευρωπαϊκών (sic) δυνάμεων.

Η αξιοπρέπειά μας, όπως εκδηλώνεται από το «ούτε βήμα πίσω» της κυβέρνησης στα θέματα που αφορούν τα εργασιακά, τις περικοπές μισθών - συντάξεων, το ασφαλιστικό κοκ, βρίσκεται στο προσκήνιο. Έχει έρθει, λοιπόν, η ώρα να κάνουμε και εμείς πράξη τις δεσμεύσεις μας: να βάλουμε πλάτη.

Αυτή η «πλάτη» είναι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τα ταμειακά διαθέσιμα. Όχι μόνο δεν πρέπει να μας ξενίζει, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην ουσία είναι δική μας απαίτηση.

Είναι αυτό που ζητούσαν τα κορμιά μας στις πλατείες του Φλεβάρη: να γίνει ό,τι είναι δυνατό για να τελειώσουν τα μνημόνια, η λιτότητα, η κοινωνική καταστροφή, να παλέψουμε με όλα τα μέσα για να ανασυγκροτηθεί η κοινωνία, να μην γίνει ούτε βήμα πίσω.

Δεν μας αρέσει να νομοθετούμε με ΠΝΠ. Προφανές. Είναι, όμως, εργαλείο όταν οι περιστάσεις είναι έκτακτες. Και ο πόλεμος είναι εξαιρετικά έκτακτη περίσταση. Κατά τη διάρκειά του δεν χωρούν εγωισμοί, ψευτοανταρσίες και δεύτερες σκέψεις.

Συλλογικά αποφασίσαμε να ριχτούμε σ' αυτόν, όταν στις εκλογές του Ιανουαρίου είπαμε τέλος στα μνημόνια. Αφότου εκλέξαμε τους στρατηγούς μας, η μόνη επιλογή είναι να πολεμήσουμε.

Ο απολογισμός θα γίνει μετά τη λήξη: μεσούσης της μάχης επιτρέπεται μόνο το τραγούδι και η πίστη στη νίκη.

Πηγή: www.avgi.gr