του Δημήτρη Βάσσιου
- Θυμάσαι ;
και τα μυαλά στα κάγκελα πάρτυ να στήνουν με χορούς
ο αγώνας με τη λευτεριά, με την απόφαση το βλέμμα...
- Θυμάσαι ;
ο δικός μας ο έρωτας σαλπίζοντάς την τραγουδάει
των ασμάτων άσμα που στον άνθρωπο μοιάζει
κι είναι γλυκειά, είναι όμορφη, είναι ανθρωπινιά...
- Θυμάσαι ;
κρατώντας τσίλιες για τους μπράβους, μαχαίρια, φαλτσέτες, φόβος
ποτά, ανέκδοτα, χορός , τραγούδι να περάσει η νύχτα και παρά' κει
της παραλίας μας η αγκαλιά να κρύβεται απ΄του φύλακα το μάτι...
- Δες !
γραφικοί άλλοτε στα γελαστά των παραγόντων μάτια
αδιάφοροι και άμοιροι για όσους κεντούν τη μοίρα τους
τον κόσμο αγναντεύοντας απ΄το σαλόνι...
- Δες !
έχουμε έργο τη ζωή, βάλσαμο την ελπίδα
από την πίσω πόρτα φύγαν αυτοί οι αλαζόνες μοχθηροί
και είδηση γίναμε εμείς κι όχι η δική τους καθεμέρα...
- Σκέψου !
η όμορφη ανατολή δικό μας μετερίζι, ερχόμαστε
τον κόσμο τον παλιό αντικρύζοντας να πέφτει
κι είμαστε λιγοστοί ακόμα, λίγοι γι αυτό δεν θα χαθούμε...
… και τώρα ξανασκέψου !
κι αν λίγοι είμαστε ακόμα, ποτάμι ορμητικό γινόμαστε...
http://dedousi.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6274.html
http://vathiprasino.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6444.html
http://openwind11.blogspot.gr/2013/05/blog-post_893.html?spref=fb
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_30.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου