για το Θοδωρή Δρίτσα, βουλευτή της Αριστεράς, υποψήφιο δήμαρχο Πειραιά με το "Λιμάνι της Αγωνίας"...

έτσι νοιώθει, έτσι τα γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Ακούω και ξανακούω το βίντεο... Απευθύνεται στο ακροατήριο... Κάπου (το νοιώθω) κομπιάζει για λίγο και μέσα στα χειροκροτήματα συνεχίζει : "Σ' ευχαριστώ Γαβρίλη, αλλά... πολλά είπες"!!! Βουβαμάρα... Σαν όλοι νάθελαν να ακούσουν και να νοιώσουν αυτό ακριβώς που ένοιωθε ο δικός τους άνθρωπος, ο Θοδωρής Δρίτσας, εκείνη την ώρα στο Ακροπόλ.

Πολλές φορές το συναίσθημα γίνεται έντονο, περισσότερο από την πολιτική.

Κι αυτό πολλές φορές είναι και χρήσιμο και απαραίτητο. Κι αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό για τη δική μας Αριστερά, την Αριστερά του στοχασμού και των αγώνων, την Αριστερά των χρωμάτων και των συναισθημάτων.

Εδώ εμείς το λέμε, αλλά οφείλουμε να το επαναλαμβάνουμε : είμαστε εδώ για τον άνθρωπο, είμαστε για την κοινωνία... κι ότι ο φορέας που οικοδομούμε είναι το μέσο για να υπηρετήσουμε τον άνθρωπο και την κοινωνία.

Γι' αυτό και η Αριστερά που χτίζουμε πρέπει να πλημμυρίζει από ανθρωπιά, και άρα από συναισθήματα και συντροφικότητα.

Είμαι περήφανος γι' αυτή την Αριστερά, για την Αριστερά που ανήκω...

Ένας από τους λόγους οφείλεται στο γεγονός ότι γνώρισα συντρόφους σαν το Θοδωρή Δρίτσα.

Έναν σύντροφο που πέρασε σχεδόν απ' όλα τα πόστα στα "πέτρινα χρόνια" της μεταπολιτευτικής Αριστεράς.

Έναν σύντροφο που πήρε και παίρνει μέρος σε όλες τις αντιστάσεις στα "πέτρινα χρόνια" της ελληνικής κοινωνίας.

Έναν σύντροφο διαλεκτικό, με απαράμιλλο ήθος, χαμηλών τόνων, υψηλού αγωνιστικού φρονήματος, εμπνευστή αισιοδοξίας.

Όταν στέκεσαι δίπλα σε τέτοιους συντρόφους δεν μπορεί παρά να αισθάνεσαι εμπιστοσύνη και σιγουριά ότι χτίζουμε όλοι μαζί τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών, την Αριστερά που έχει ανάγκη η κοινωνία, την Αριστερά που εμπνέει την κοινωνία, εντέλει την Αριστερά που ονειρευόμαστε.

Ο Θοδωρής Δρίτσας προτάθηκε ομόφωνα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ψηφίστηκε ομόφωνα από το "Λιμάνι της Αγωνίας" για να ηγηθεί στην εκλογική μάχη και να αλλάξει τη ζωή της πειραιώτικης κοινωνίας, για να συμβάλλει στην ανατροπή της βαρβαρότητας που μας επιβάλλουν.

Είναι το απόλυτο υπόδειγμα του τρόπου με τον οποίο η Αριστερά (πρέπει να) επιλέγει τον πρώτο μεταξύ ίσων. 

Γνωρίζω ότι είπα περισσότερα απ' όσα είπε ο Γαβριήλ στο Ακροπόλ.

Τα είπα συνειδητά, γιατί είμαι περήφανος που ανήκω σ' αυτήν την Αριστερά.