Μπαλτά στον Μπαλτάκο ή μπαλτά στο σύστημα ;

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Οι επίγονοι των γερμανοτσολιάδων και των δωσιλόγων δίνονται μεταξύ τους όπως κάποτε "έδιναν" τους αγωνιστές της αντίστασης στους ναζί κατακτητές...

Έκπληξη για τους ανυποψίαστους;... Ουδεμία έκπληξις για τους (έστω και ελάχιστα) υποψιασμένους - τους διαθέτοντες κοινό νου...

Η άκρη του σεντονιού (όπως είπε απόψε στην μεγάλη εκδήλωση του "ανω-κατω στο Καλαμάκι" η Νάντια Βαλαβάνη) σηκώθηκε... Απομένει να ξεσκεπαστούν ή να τους ξεσκεπάσουμε...

Ο Μπαλτάκος δεν ήταν παρά ο "θεσμικός" συνομιλητής με τα υπόλοιπα καθάρματα... ήταν το μακρύ χέρι ενός ακροδεξιού πρωθυπουργού και ενός εθνικιστικού εσμού που η μπόχα και οι κίνδυνοι που αποπνέουν πρέπει να αποκαλυφθούν από κάθε εχέφρονα και να πάνε στο φυσικό τους περιβάλλον : στη φυλακή ή στις τρύπες τους !!!

Ο ρόγχος του "συνταγματολόγου" ανθυπασπιστή της ακροδεξιάς συγκυβέρνησης δεν σηματοδοτεί τίποτε άλλο παρά μόνο την αγωνία του να φορτωθούν όλα στον κάθε Μπαλτάκο που έπεσε στη φάκα των θρασύδειλων κατσιδιαρέων για να γλιτώσει ο νυν 
πρόεδρος του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ από όλα όσα θα τον οδηγήσουν στη δικαιοσύνη.

Ο Σαμαράς κρατάει από τον λαιμό τον αντιπρόεδρο της συγκυβέρνησης και το ξέρουν και οι δυο τους... Κράτα με να σε κρατώ...
| Κι αν ο πρώτος το κάνει για να κρατηθεί στην καρέκλα του κι ο δεύτερος για να σωθεί στην υπουργική ασυλία που ο ίδιος νομοθέτησε... αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί τόσοι λεγόμενοι "καραμανλικοί", πώς τόσοι λεγόμενοι "αμετανόητοι πασόκοι" μπορεί να αποδέχονται τόση ξεφτίλα!!!

Αν "είναι πολλά τα λεφτά", δεν θα απολογηθούν οι κριτές, αλλά οι ελεγχόμενοι και οι κρινόμενοι... Μην αποτρελαθούμε σ' αυτόν τον τόπο...

Και για να μην αποτρελαθούμε δεν χρειάζεται να (ξανα)αναδείξουμε τις σχέσεις της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης με το σύστημα και το διαπλεκόμενο και κρατικοδίαιτο κεφάλαιο της ελλαδικής μπανανίας... Ούτε τη σχέση μεταξύ των ελληνικών κυβερνήσεων και της εξυπηρέτησης των (τα πολλά) εχόντων...

Δεν είναι όμως καθόλου κακό να αναπαράγουμε το λεγόμενο "λαϊκιστικό" κάποιων πρωινών εκπομπών του στυλ : "με ακούτε κε (τάδε) υπουργέ;"...

Ας το πούμε αλλιώς : "κε Τσίπρα, ακούτε τα χειροκροτήματα όταν μιλάτε για παραπομπή στη δικαιοσύνη όσων ζημίωσαν το δημόσιο; Ακούτε κε Τσίπρα ότι αυτά τα χειροκροτήματα είναι πιο πολλά και πιο παθιασμένα απ' αυτά που αφορούν στη φτώχεια ή την πείνα της ελληνικής οικογένειας;"...

Μπορεί από κάποιους να ακούγεται εξόχως σουρεαλιστικό, αλλά αν το πραγματικό πρόβλημα είναι η ανελέητη ταξική επίθεση που δέχεται η ελληνική - και όχι μόνο - κοινωνία... οι απαντήσεις που περιμένει η καθημαγμένη κοινωνία είναι η αγάπη για την πατρίδα μας που έχει μετατραπεί σε αποικία χρέους (γεγονός που εκμετελλεύονται οι εθνικιστές - φασίστες) και η παραπομπή στη δικαιοσύνη αυτών που κατέστρεψαν ζωές και νοικοκυριά (γεγονός που πασχίζουν να μετατρέψουν σε μια νέα - για ποιους άραγε; - ιστορία επιτυχίας...

Μόνο ο κύριος Τσίπρας μπορεί να σηκώσει και τα δύο αυτά ζητήματα... ως πρωθυπουργός, ακόμα κι αν δεν είναι ακόμα...

Μερικές φορές και η πραγματικότητα θέλει το χρόνο της για να εμπεδωθεί...