γράφει ο Κώστας Ζυρίνης
Και τώρα ανθρωπάκο της διπλανής πόρτας, άκου:
Σ'
ακούω να κλαψουρίζεις σαν μωρή παρθένα, όπου βρεθείς κι όπου σταθείς.
“Ήταν ανάγκη να χτυπήσει και μένα η Κρίση”; Έλα ντε! Ήταν ανάγκη; Και
σένα; Καλά τους άλλους -τι σε νοιάζει για τους άλλους;- αλλά και σένα;
Κι εσένα με τα τόσα “κονέ”, γαμώτο;
Το ξέρω πως είσαι “καλός οικογενειάρχης” και πως ποτέ δεν έκλεψες -όπως οι αγοραίοι διαρρήκτες- ποτέ δε λάδωσες -πλην “εξαιρετικών” περιστάσεων και ποτέ (λέμε τώρα)-
ποτέ δεν πούλησες την ψήφο σου στον κουμπάρο πολιτευτή για να βολέψει
το γιο σου. Ποτέ! Εσύ ποτέ! Οι “άλλοι” τα κάνουν αυτά. Ε, κι αν το
'κανες κάπου κάπου, ήταν “μια θυσία ενός πατέρα προς τα παιδιά του”. Γι
αυτό υπάρχουν οι πατεράδες εξ άλλου. Για να βολεύουν τα δικά τους
παιδιά. Μη γίνουν κλεφτρόνια, νταβατζήδες ή -ακόμη χειρότερο- μη γίνουν
κουμμουνιστές! Και τα παιδιά των άλλων; Α, όλα κι όλα, δεν σε αφορά, δεν
είναι δική σου δουλειά, ας πρόσεχαν.
Το
Σύστημα φταίει. Το “Σύστημα”! Και ποιος φταίει για το “σύστημα”; Ποιος
και τι είναι το “σύστημα”; Εσύ δεν είσαι μέσα σ' αυτό, σαν γρανάζι, σαν
ιμάντας μετάδοσης, σαν στυλοβάτης; Εσύ δεν ψηφίζεις ανελλιπώς τον
“κουμπάρο” για να διορίσει το γιο σου; Αλλιώς πώς θα καταντούσε ο
κανακάρης σου; Κλεφτρόνι; Νταβατζής; Κομμουνιστής; Ε, πώς;
Και σαν καλός οικογενειάρχης ψώνιζες, και ψώνιζες, και ψώνιζες.. Πολύ πάνω από τις πραγματικές οικονομικές σου δυνατότητες. Και να “φτηνά” δάνεια απ' τις τράπεζες! Μα, θα μου πεις, γιαυτό δεν υπάρχουν οι τράπεζες; Βεβαίως. Ευαγή ιδρύματα είναι! Ξέχειλα φιλανθρωπίας! Εκτός από τα λεφτουδάκια που σου προστατεύουν από άθλιους διαρρήκτες, σου προσφέρουν χρήμα. Όσο θέλεις. Με όσο τόκο θέλεις. Δανείσου.. δανείσου, μαλάκα. Δανείσου και υποθήκευε: το σπίτι σου, το μαγαζάκι σου, τη γυναίκα σου, το παιδί σου, τη γκόμενα (σιγά μην έχεις και γκόμενα). Υποθήκευε. Στο κάτω κάτω δεν σε πιάνει καμιά τράπεζα κι απ' το λαιμό μιας και τα ευρά πέφτουν απ' τον ουρανό! Έτσι δεν είναι; Ή μήπως άρχισες να καταλαβαίνεις ότι δεν είναι έτσι;
Και
τώρα; Τι γίνεται τώρα; Τα πράγματα ζόρισαν ακόμη και για σένα. “Μην
αφήνεις ανοιχτά τα φώτα χωρίς λόγο, μη σπαταλάς τόσο νερό, πρέπει να
πουλήσουμε το τρίτο αυτοκίνητο, το παιδί πρέπει να βρει κάποια δουλειά
επιτέλους, πανεπιστήμιο τέλειωσε -τι διάολο!- και όλο στις καφετέριες
αράζει”. Και να χαρτζιλίκι στον κοπρίτη σου. Και να “αρμάνι” στην
κορούλα! Και τώρα; Τώρα σου φταίνε “οι αριστεροί”, ανθρωπάκο. Που δεν
είναι σοβαροί, που θέλουν να τα βάλουν με τους ισχυρούς του κόσμου, μα
είναι πράγματα αυτά; Οι τυχοδιώκτες! Θυμάσαι παλιά που σου 'λεγαν “θα
μας τα πάρουν οι κουμμουνισταί”;
Σκύψε,
λοιπόν το κεφάλι. Η αξιοπρέπεια είναι για κάποιους ήρωες
μυθιστορημάτων. Εσύ είσαι γειωμένος άνθρωπος, πολύ γειωμένος,
υπογειωμένος θα 'λεγα.
Αλλά κι εγώ τι σου φταίω που οι ψήφοι μας έχουν την ίδια ισχύ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου