Με τους «χρωματικούς» ελιγμούς του Λένιν ή με την τακτική του Στάλιν;

γράφει ο Στέφανος Πρίντσιος

Στην αρχή για να εμποδίσουν και περιορίσουν την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποίησαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον. Κυρίως μέσω των ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε. προσπάθησαν να ενσπείρουν στο εκλογικό σώμα το φόβο, παρουσιάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως παλαβή, ανεύθυνη και τυχοδιωκτική αριστερά καθοδηγούμενη από αναρχοκομουνιστικά στοιχεία.

Δεν τα κατάφεραν. Με την εκτίναξη των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν τώρα να αποδώσουν τη γιγάντωση του στη μαζική εισροή Πασοκογενών δυνάμεων σε βαθμό ικανό να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ.

Έτσι επιχειρείται να ταυτιστεί η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ως μία συνέχεια της μεταπολιτευτικής περιόδου, με τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, κυρίως αυτά του διπολισμού, επισημαίνοντας ότι η μέχρι πρότινος διαμάχη ΠΑΣΟΚ με ΝΔ έχει αντικατασταθεί στο ένα της σκέλος, μπαίνοντας στη θέση του ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επιφανειακά έτσι φαίνονται να είναι τα πράγματα, μόνο όμως όσον αφορά τον όρο διπολισμός, μιας και κατά τα άλλα υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με το ιδεολογικοπολιτικό δίπολο διαμάχης Κεντροδεξιά - Κεντροαριστερά, με κοινό σημείο αναφοράς το Κέντρο, αλλά ξεκάθαρα με το δίπολο Δεξιά - Αριστερά, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τη ρήξη και την ανατροπή της υπάρχουσας μεταπολιτευτικής κατάστασης.

Η όποια επικράτηση θα είναι καθοριστική όχι μόνο για το οικονομικό, αλλά πρωτίστως για το κοινωνικό-πολιτικό μέλλον της χώρας. Είναι ηλίου φαεινότερο πως η επικράτηση μίας κυβέρνησης της ΝΔ του Σαμαρά δεν θα χαρακτηρίζεται πλέον από μετριοπαθείς κεντρώες επιλογές αλλά από άκρως συντηρητικές- εθνικιστικές αφού η επιβίωσή της θα εξαρτάται από την ανοχή που θα της παράσχει η δεξαμενή ψηφοφόρων της άκρας δεξιάς.

H δεξιά στην Ελλάδα, παρά τις κατά καιρό προσπάθειες, δεν έγινε ποτέ ένα συντηρητικό ευρωπαϊκό κόμμα, γιατί ανέκαθεν ταυτίζεται σε νοοτροπία με την ακροδεξιά όπου και η κύρια δεξαμενή άντλησης ψήφων της.

Ιδίως σήμερα με τη συρρίκνωση και τη μετατροπή της Νέας Δημοκρατίας σε Πολιτική Άνοιξη το κόμμα αυτό υπερέβη τα εσκαμμένα!

Με υπαρχηγό τον Μάκη Βορίδη, (Γενικό Γραμματέα της Νεολαίας της Ε.Π.ΕΝ., κόμματος, το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή ο έγκλειστος επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών Γεώργιος Παπαδόπουλος, πόστο στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1990. Στη θέση αυτή είχε αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα Νίκο Μιχαλολιάκο, σήμερα γενικό γραμματέα της Χρυσής Αυγής. Στη στήλη «Ιός» της εφημερίδας Ελευθεροτυπίας στις 9 Ιουνίου 2002 δημοσιεύτηκε φωτογραφία στην οποία διακρίνεται ο Μάκης Βορίδης κρατώντας αυτοσχέδιο τσεκούρι μαζί με άλλους οπλισμένους χουντικούς), συνεπικουρούμενος με τους ομοϊδεάτες του Πλεύρηδες και το κακό συναπάντημα), η σημερινή Νέα Δημοκρατία τοποθετείται μόνη της στην αγκαλίτσα της ακροδεξιάς μητέρας της.

Με πλήθος εθνικιστικών στελεχών της να λασπολογούν και να λοιδορούν τόσο την Εθνική Αντίσταση με τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΕΑΜ όσο και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, επέλεξε ξεκάθαρα τη διχαστική πολική του μίσους.

Σήμερα είναι πασιφανές ότι μία τυχόν επικράτησή της στις εκλογές που έρχονται θα την αποθρασύνει τελείως!

Το ίδιο, από την ανάποδη κατεύθυνση, θα ισχύσει σε μία επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος αναγκαστικά ή μη, θα επιλέξει, για να σταθεί στην κυβέρνηση, μία αριστερή, φιλολαϊκή πολιτική, αφού μία κεντροδεξιά στροφή θα είναι καταστροφική γι αυτόν.

Η αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατυμπανίζεται από ορισμένους ως μία απλή κομματική εναλλαγή στο παιχνίδι της εξουσίας, αλλά δεν είναι έτσι, καθ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα όπως τα άλλα κόμματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας συνασπισμός, αυτόνομων μέχρι χθες, αριστερών κομμάτων - ρευμάτων - κινημάτων, που για πρώτη φορά κατάφεραν να αφήσουν κατά μέρος τις μόνιμες αντιεξουσιαστικές αριστερές ιδιαιτερότητες με τις παιδικές αρρώστιες (βλέπε Β. Ι. Λένιν: Ο «ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΜΟΣ») και να διεκδικήσουν αυτή τη φορά δυναμικά και ξεκάθαρα μία αριστερή διακυβέρνηση, εγκαταλείποντας το δρόμο της ανώδυνης για το σύστημα διαμαρτυρίας.

Οι αντίπαλοι μέχρι τώρα εφησύχαζαν ξέροντας το συνήθειο της Αριστεράς να χτυπάει εσαεί τη γροθιά της στο μαχαίρι. Συνεχίστε έτσι ακάθεκτα διαλαλούσαν ξέροντας τον μετά βεβαιότητας επερχόμενο αιμορραγικό θάνατο!

Έφτασαν όμως οι μέρες που αποφάσισε η Αριστερά να εγκαταλείψει την μονολιθικότητα και τον απομονωτισμό της επιλέγοντας και αυτή να διεκδικήσει τα δικαιώματά της εφαρμόζοντας τους ενυπάρχοντες κανόνες. Τακτικές κινήσεις, σχεδιασμοί και ελιγμοί, βάζοντας στο περιθώριο τις φοβίες της περί απορρόφησής της στο υπάρχον κατεστημένο.

Κατανοώντας ότι στο ευρωπαϊκό σήμερα, οι επαναστάσεις με τα όπλα και τη βία είναι ανέφικτες, επέλεξε να καταλάβει τα χειμερινά ανάκτορα με την επανάσταση των μυαλών! Μας θέλετε λοιπόν με την ψήφο του ελληνικού λαού; Με την ψήφο του θα μας έχετε!

Τι μέλλει λοιπόν γενέσθαι; Τι νόμιμα όπλα εναπόμειναν στις μνημονιακές δυνάμεις, πέραν των εφεδρειών της προβοκάτσιας και των άκρως επικίνδυνων σχεδίων που ίσως επιχειρηθεί να εφαρμοστούν στο ψυχορράγημα;

Αναχώματα. Αναχώματα για την αποφυγή της επερχόμενης πλημμυρίδας!

Έτσι εξηγείται η σπουδή του κατεστημένου να δημιουργηθεί άμεσα, ως αντίβαρο της κεντροδεξιάς, ένας ανανεωμένος, άμεμπτος και συμπαγής κεντροαριστερός χώρος, (ΠΟΤΑΜΙ, ΕΛΙΑ κ.α.). που δεν θα περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, αποσκοπώντας στον ευπρεπισμό μεν, αλλά στη διαιώνιση δε της υπάρχουσας κατάστασης, χωρίς ρήξεις και ανατροπές.

Ο λαός πλέον ξέρει και η επιλογή του θα είναι συνειδητή!

Πηγή: sioualtec.blogspot.gr