Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες;

γράφει ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος *

Eν όψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, η κυβέρνηση επιχειρεί να οικοδομήσει ένα σύστημα ελέγχου ορισμένων βουλευτών και πολιτικών ομάδων πάνω στον φόβο και την ενοχή, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με το σενάριο της χρεωκοπίας.

Σε περίπτωση που ο στόχος της δεν επιτευχθεί, με τα ίδια μέσα επιδιώκει να χειραγωγήσει και τους πολίτες στις βουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν.

Ο φόβος διαχέεται στην ελληνική κοινωνία με τη συνδρομή ορισμένων μέσων ενημέρωσης τα οποία εκπροσωπούν συγκεκριμένα συμφέροντα της ολιγαρχίας και προσβλέπουν σε περαιτέρω οικονομικά οφέλη από την πλήρη αποσταθεροποίηση.

Πρόκειται για μια στρατηγική που εφαρμόζουν συχνά τα κόμματα της κυβέρνησης την περίοδο της κρίσης.

Σήμερα, στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να παραμείνουν στην εξουσία και να συνεχίσουν την αδιέξοδη πολιτική λιτότητας, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό τα επικείμενα σκληρά μέτρα πρόσθετης φορολόγησης, μείωσης μισθών και συντάξεων, κατάργησης της πρόωρης συνταξιοδότησης, νέων περικοπών στην υγεία και την κοινωνική φροντίδα.

Μία ακόμα φορά επιχειρούν να προβληθούν ως προστάτες της χώρας απέναντι σε ένα φόβο που κατασκευάζουν οι ίδιοι. Ως κατασκευαστές πολιτικού φόβου προβαίνουν σε δηλώσεις, διαρροές, ανακοινώσεις και δημοσιεύματα, συνεπικουρούμενοι από πρόθυμους  «συνεργάτες» του εξωτερικού οι οποίοι νοιάζονται τάχα για τη σωτηρία της Ελλάδας. Μέθοδοι που παραπέμπουν σε εγχειρίδια ψυχολογικού πολέμου βρίσκουν πεδίο εφαρμογής στο εσωτερικό της χώρας.

Με τη συνεχή επίκληση απειλών και κινδύνων για το ατομικό και το συλλογικό συμφέρον και την ανάδειξη των διαφωνούντων ως «ανεύθυνων» και «εχθρών της πατρίδας», επιδιώκεται η συμμόρφωση μεγάλης μερίδας των πολιτών. Οι πολίτες  υπομένουν και συνεχίζουν να υποφέρουν, προκειμένου να προστατευθούν από μεγαλύτερες επικείμενες καταστροφές.

Ο φόβος κυριαρχεί όταν τα άτομα βιώνουν μια κατάσταση την οποία αισθάνονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν. Τότε υπάρχουν πολλές πιθανότητες να αφεθούν στην εξουσία όσων τους έχουν εγκλωβίσει, ενώ την ίδια ώρα εμφανίζονται ως σωτήρες. Η κατάσταση θυμίζει το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», όπου ο θύτης καταλήγει να μοιάζει στα μάτια του θύματος  προστάτης και ευεργέτης.

Αυτή την περίοδο λοιπόν, όπου ο φόβος, η ανασφάλεια και το άγχος είναι διάχυτα, πολλοί άνθρωποι  νιώθουν συνεχώς ευάλωτοι και αποδυναμωμένοι. Έτσι πολλοί πολίτες, παρότι θίγονται σε πολλαπλά επίπεδα, παγιδεύονται και αποφεύγουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες εξόδου από την κρίση, καθώς αισθάνονται ψυχολογικά και πολιτικά καθηλωμένοι μπροστά στη  συνεχή απειλή ολικής αποτυχίας. Παραλυμένοι μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο της χρεωκοπίας και της οικονομικής κατάρρευσης, οι πολίτες βιώνουν παθητικά τις επιπτώσεις των ανάλγητων μέτρων λιτότητας. Χωρίς να βλέπουν διέξοδο, αλλά προσδοκώντας τα ψίχουλα που θα πέσουν από το τραπέζι των «σωτήρων»  εντός και εκτός συνόρων.

Η ρητορική της κυβέρνησης σήμερα υποστηρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο και ότι οποιαδήποτε αλλαγή ή παρέκκλιση από τη λιτότητα  θα αποβεί εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Κατασκευάζονται φανταστικές απειλές που συγχέονται με τις πραγματικές, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι απόψεις και τα συμφέροντα μιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ και να μειωθούν οι αντιδράσεις των πολιτών στις πολιτικές που προωθούνται.

Με αυτόν τον τρόπο έχουμε φτάσει, άλλωστε, στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Παρότι οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε αδυναμία να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, το μνημόνιο, η ύφεση, οι απολύσεις, οι συνεχείς περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, οι μειώσεις συντάξεων και μισθών, οι παραβιάσεις των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων συνεχίζουν να εμφανίζονται ως μονόδρομος.

Οι «σωτήρες» μας -από την επερχόμενη χρεωκοπία που θα φέρει πείνα, φτώχεια και δυστυχία στο λαό, την απόρριψη της χώρας από την «αγκαλιά» της  ευρωπαϊκής οικογένειας,  διεθνή απομόνωση και οριστική αδυναμία υπέρβασης της κρίσης- είναι και πάλι εδώ. Κατασκευάζουν, προωθούν και αναπαράγουν κινδύνους και απειλές.  Μεταθέτουν ευθύνες και υποδεικνύουν εχθρούς. Αγωνίζονται  να παραμείνουν αγκιστρωμένοι στην εξουσία, για να συνεχιστούν η πολιτική λιτότητας και τα επαχθή μέτρα.

Ο πολιτικός φόβος είναι και πάλι στο προσκήνιο. Και θα επανέλθει την επόμενη φορά που θα χρειαστεί  να πάρουν νέα μέτρα εις βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών.

Αν τους το επιτρέψουμε…

* Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης και συγγραφέας του βιβλίου «Κρίση, φόβος και διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής»

Πηγή: stokokkino.gr