Μπορεί να έχει κανείς όσες ενστάσεις θέλει για την πολιτική ευφυΐα του Δημήτρη Σταμάτη. Αλλά όχι και για την αφοσίωσή του στον πρωθυπουργό, ως αντ' αυτού του οποίου εμφανίστηκε στη Βουλή κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου. Για να μας εξηγήσει με λόγια, στάση και ύφος Σαμαρά (Πώς το καταφέρνει αλήθεια τόσο καλά; Κάνει πρόβες ή του βγαίνει αυθόρμητα;), γιατί ο τελευταίος αρνείται να πατήσει το πόδι του στο κοινοβούλιο, ιδίως όταν είναι εκεί ο Τσίπρας.

Γιατί λοιπόν; Μα γιατί ο Τσίπρας δεν του φέρεται καλά. Δεν του μιλάει όπως πρέπει. Του μιλάει απρεπώς. Του επιτίθεται προσωπικώς. Υποβαθμίζει έτσι τον κοινοβουλευτικό διάλογο. Άρα ο Τσίπρας είναι εκείνος που προσβάλλει τον θεσμό του κοινοβουλίου και όχι ο Σαμαράς. Ο Σαμαράς αντίθετα τον υπερασπίζεται διά της απουσίας του. Και στέλνοντας στη θέση του διάφορους υπουργούς -και τον αντ' αυτού Σταμάτη- να βάλουν σε ένα παπούτσι τα δυο πόδια του ασεβούς προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχετε ξανακούσει τέτοια γελοιότητα; Ποιος είστε κύριε; Μήπως είστε βασιλεύς, αυτοκράτωρ, εξ αίματος μονάρχης; Μήπως εκ του Θεού αντλείτε την εξουσία σας και άρα όποιος σηκώνει τα μάτια του επάνω σας αμαρτάνει; Γιατί αν δεν είστε όλα αυτά, αν από τη Βουλή και τον λαό αντλείτε την εξουσία σας, τότε στη Βουλή και στον λαό οφείλετε να δίνετε λόγο. Με σεμνότητα και ταπεινότητα. Κι αν τα παλιόπαιδα τα ατίθασα δεν σας φέρονται καλά, είναι υποχρέωσή σας να τα βάλετε στη θέση τους. Και να υπερασπιστείτε τους θεσμούς που η απουσία σας ευτελίζει.

Αλλά όχι. Ο Σαμαράς υπερασπίζεται όσα οφείλει να υπερασπίζεται κρυπτόμενος. Αναδεικνύεται σε μέγα δημοκράτη κρυπτόμενος. Δίνει τις μάχες του διά αντιπροσώπων - κρυπτόμενος. Βάζει άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά - κρυπτόμενος. Πρόκειται για τακτική που θυμίζει κακομαθημένο παιδί καλής οικογενείας: Μαμά, αυτός με βρίζει! Κι αφήνει τους ακριβούς του θεσμούς στον Σταμάτη και στον Μεϊμαράκη. Λούφα και παραλλαγή ως μέθοδος μάχης για την προστασία των θεσμών!

Για να πούμε την αλήθεια οι θεσμοί δεν παθαίνουν τίποτε παραπάνω. Ό,τι ήταν να πάθουν από τον Σαμαρά το έπαθαν. Μας λείπετε όμως, κύριε πρωθυπουργέ. Όσο κι αν προσπαθούν οι ανθ' υμών, το γέλιο που βγάζετε εσείς δεν το βγάζει κανείς...

Πηγή: www.avgi.gr