- "Ως πρώτο βήμα θα φορολογήσουμε τον πλούτο".

- "Ποιον πλούτο, τι εννοείτε; Θα σωθεί η οικονομία από 5 - 10 πλούσιες οικογένειες;"


Ο διάλογος έχει επαναληφθεί αμέτρητες φορές, στη Βουλή, σε τηλεοπτικά πάνελ, στα ραδιόφωνα, σε καφενεία και οι ερωτήσεις απευθύνονται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι απαντήσεις που υπενθυμίζουν τη λίστα Λαγκάρντ, τη λίστα Εμβασμάτων, τη λίστα Οφσόρ προσκρούουν πάντα στο επιχείρημα ότι πρόκειται για σταγόνες στον ωκεανό και πως δεν είναι αντιπροσωπευτικές τής κατάστασης. Κοντολογίς τα λεφτά δεν υπάρχουν.

Ήρθε όμως χθες η έκθεση του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού UBS σε συνεργασία με τον οίκο Wealth-X να δώσει μια τάξη μεγέθους ως προς το τι σημαίνει συγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με την έκθεση, το 2012 στην Ελλάδα ζούσαν 455 πολυεκατομμυριούχοι με κινητή και ακίνητη περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ συνολικά. Το 2013 προστέθηκαν άλλοι 50 και έφτασαν τους 505. Ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 11% και η περιουσία τους κατά 20%, με αποτέλεσμα 500 άνθρωποι να κατέχουν 60 δισ. ευρώ, δηλαδή το 30% του ΑΕΠ της χώρας. Μέση κατά κεφαλήν περιουσία 120 εκατομμύρια ευρώ, σε μια χώρα όπου το 30% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας...

Ποιος είπε ότι η κρίση δεν είναι ευκαιρία για κάποιους; Ιδίως όταν αυτοί οι κάποιοι έχουν την κάλυψη της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση αρνείται τόσο πεισματικά να φορολογήσει τον πλούτο (αφού μπορεί να φορολογεί τη φτώχεια) που δέχεται συνεχή, συχνά δημόσια κριτική ακόμα και από την τρόικα, με την Κ. Λαγκάρντ και τον Β. Σόιμπλε να έχουν αναφερθεί επανειλημμένως στην αβελτηρία των ελληνικών αρχών αλλά και στην έλλειψη πατριωτισμού στην εγχώρια άρχουσα τάξη.

Σε αυτούς τους 500, την περιουσία των οποίων φροντίζει με χαριστικές και εις βάρος του Δημοσίου συμφέροντος ρυθμίσεις να αυξάνει ο κ. Σαμαράς, προτίθεται να μειώσει τους φόρους, επιχειρώντας να κοροϊδέψει τον κόσμο ότι εννοεί τους επιχειρηματίες του μεροκάματου που κατά χιλιάδες καταστρέφονται. Και για να βρει το ισοδύναμο, θα αυξήσει τους έμμεσους φόρους, τον ΦΠΑ στα φάρμακα, στα βιβλία και όπου αλλού. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι πρέπει να φορολογούνται μόνο οι σούπερ ντούπερ λεφτάδες. Πλην όμως, είναι αυτοί που έχουν συγκεντρώσει μυθώδεις περιουσίες, σε μεγάλο βαθμό αφορολόγητες - συνήθως επιδοτούμενες με τους φόρους των υπολοίπων. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να εμπεδωθεί φορολογική συνείδηση εάν δεν υπάρχει παραδειγματική φορολογική δικαιοσύνη.

Η μεροληψία της κυβέρνησης υπέρ των πολύ πλουσίων έχει όμως μια εξήγηση. Αποτελούν πλέον ένα από τα τελευταία της στηρίγματα.

Πηγή: www.avgi.gr