Δανειστές και η εσωτερική 5η Φάλαγγα έστησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο εκβιασμού, αλλά η μάχη μπορεί να κερδηθεί

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου * 

 

Ο εκλογικός θρίαμβος της ελληνικής Αριστεράς συνιστά ιστορική εξέλιξη με διεθνή αντίκτυπο. Ο πραγματικός ηττημένος της αναμέτρησης δεν ήταν, βέβαια, ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος, αλλά το μεγάλο «αφεντικό», η Άνγκελα Μέρκελ, που βλέπει ότι πλέον ο γερμανικός ζουρλομανδύας του Συμφώνου Σταθερότητας αρχίζει να ξηλώνεται.

Δεν πρέπει να υπάρχει, ωστόσο, η παραμικρή αυταπάτη: έχασαν τον πρώτο γύρο, όχι τον πόλεμο. Και κάτι περισσότερο: ο πραγματικός πόλεμος μόλις τώρα αρχίζει. Και θα διεξαχθεί σε ανηφορικό, ναρκοθετημένο για την Ελλάδα έδαφος.

 

Ο άξονας Βερολίνου - Βρυξελλών και η εσωτερική Πέμπτη Φάλαγγα φρόντισαν κατά τους τελευταίους μήνες να δημιουργήσουν ένα ασφυκτικό εκβιαστικό πλαίσιο για τη νέα κυβέρνηση, προκειμένου να μην διασαλευτεί η θεμελιώδης αρχή της ευρωπαϊκής «ομαλότητας»: οι λαοί είναι ελεύθεροι να ψηφίζουν ό,τι θέλουν, αρκεί να... μην αλλάζει τίποτα το ουσιαστικό στο τέλος της μέρας!

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι «Σαμαροβενιζέλοι» ήθελαν να γίνουν οι εκλογές με κλειστές τράπεζες. Συνειδητά, με κρύο αίμα, προσπάθησαν να προκαλέσουν τραπεζική επιδρομή (bank run) με τις κραυγαλέες εκκλήσεις Γεωργιάδη, Βούλτεψη, Πάγκαλου και άλλων ιδίου φυράματος πολιτικών προς τους καταθέτες να αποσύρουν τα λεφτά τους από τις ελληνικές τράπεζες.

Από εδώ που συναντήθηκαν τα χαμόγελά μας, ξεκινάει η ταυτότητα των νέων αγώνων

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Ήταν μια μικρή, αλλά κουραστική προεκλογική περίοδος... Βέβαια είναι και η συσσωρευμένη κούραση απ' όλα τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων -και όχι μόνο...

Κυριακή 25.01.2015: μια ξεχωριστή μέρα για τα όνειρα και τα ιδανικά χιλιάδων αριστερών πολιτών -ακόμα κι αυτές τις ώρες ας δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας-, μια ξεχωριστή μέρα για τις ανάγκες και τις προσδοκίες εκατομμυρίων πολιτών που είδαν τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους λόγω των αντικοινωνικών πολιτικών που υπηρέτησαν οι ηγεσίες του άλλοτε παντοδύναμου δικομματισμού...

Ήταν συγκλονιστικά αυτά που ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες...

Πολίτες πολλοί -κι ανεξάρτητα με τις ιστορικές καταβολές και τις πολιτικές διαδρομές τους, φέτος ανεξάρτητα και από ηλικίες- προσβλέπουν στην Αριστερά που την καλούν να διαχειριστεί τις τύχες τους...

Κυρίως καλούν την Αριστερά να μη διαψεύσει την ελπίδα που τους υποσχέθηκε...

Εμείς ξέρουμε ότι η Αριστερά δεν αρκεί να μείνει μόνο σ' αυτά... Καλείται κυρίως να εμπνεύσει όλον αυτόν τον κόσμο να διεκδικήσει ο ίδιος τη χαμένη αξιοπρέπεια και τη ζωή του...

Χωρίς αυτούς ΙΙ

γράφει ο Κώστας Καναβούρης

Επιχαίρω. Και επιχαίρω αγρίως. Ιδού γιατί: το πρώτο κείμενο αυτής της στήλης για το 2014 δημοσιεύτηκε στις 4.1.2014 και είχε τίτλο «Χωρίς Αυτούς». Άρχιζε έτσι:

«Να φύγουν. Να μην τους βρει στην κυβερνητική εξουσία η Πρωτοχρονιά του 2015. Να τους ρημάξουμε στην ήττα μέσα στο 2014. Δεν πρόκειται για ευχή. Πρόκειται για αδήριτη ανάγκη».

Ε, ναι. Τους ρημάξαμε στην ήττα μέσα στο 2014. Τους πήγαμε από ήττα σε ήττα. Όχι με όρους πυγμαχικής επιχειρηματολογίας, αλλά με όρους επιθετικού πολιτικού ανθρωπισμού. Και δεν άντεξαν.

Έπεσαν ρημαγμένοι μέσα στην καταισχύνη της ήττας τους. Και έπεσαν με πάταγο πομφόλυγος. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα ακουστεί αργότερα. Ας είναι. Προς το παρόν μας απασχολεί η προδιαγεγραμμένη ήττα τους. Που προσπάθησαν να την αποφύγουν καταστρέφοντας με αγριότητα όσες ψυχικές αντιστάσεις του ελληνικού λαού θεώρησαν εύκολες. Μετατρέποντας σε φασιστοειδή κανονικότητα φυσιοκρατίας όσες φοβίες δημιούργησαν στον καθένα ξεχωριστά, απομονώνοντάς τον από τους άλλους, αισθητικά, λογικά και ηθικά. Αυτό είναι έγκλημα καθοσιώσεως, αλλά δεν είναι της στιγμής.

Η "Καλή Χρονιά!" από τον Στάθη

Η Ελλάδα έκλεισε έναν ιστορικό κύκλο. Αντιπαραγωγικό, αντιλαϊκό, παρακμιακό. Αν δεν αναγεννηθεί, κινδυνεύει να συρρικνωθεί, να διαμελισθεί, να χαθεί. Πρέπει να τελειώνουμε με το καθεστώς της Διαπλοκής που λειτουργεί σαν Λερναία Ύδρα, απομυζά τη χώρα και παραλύει κάθε δυνατότητα αλλαγής παραγωγικού μοντέλου, κάθε δημιουργική ικμάδα της κοινωνίας.

Να τελειώνουμε με τη Διαπλοκή και τη Διαφθορά που παράγει. Υψηλή και χαμηλή. Να τελειώνουμε με τα κόμματα που υπηρέτησαν τη Διαπλοκή, με τους Πρωθυπουργούς που λάμβαναν εντολές από «νταβατζήδες» ή παραδόθηκαν σ’ αυτούς. Ποδοπατώντας τον λαό, τα δικαιώματά του, τη ζωή του. Να τελειώνουμε με την Υποτέλεια στην οποία μας οδήγησε η Διαπλοκή και χωρίς την οποία η τελευταία είναι ένα σκιάχτρο, ένα άδειο πουκάμισο.

Να τελειώνουμε με όσους μας ταπείνωσαν. Με εκείνους που διέσυραν τη χώρα. Εχουν όνομα και επώνυμο. Να μαυρισθούν στις εκλογές. Να τους ζητηθούν ευθύνες. Ποιοι και γιατί σκλάβωσαν τη χώρα με τα Μνημόνια. Ποιοι επωφελήθηκαν απ’ τον καταποντισμό του λαού. Να τελειώνουμε με το άγος, να επέλθει η κάθαρση. Για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Κανένας συμβιβασμός με τις ομιλούσες κομψευόμενες γραβάτες που άφησαν καρκινοπαθείς να αργοσβήνουν και παιδιά να υποσιτίζονται.

Από το μαύρο του θανάτου και των λουκέτων... στη νίκη της ζωής και την ελπίδα της ανατροπής

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Καλή χρονιά σε όσους πασχίζουν κι αξίζει να την έχουν! και φαντάζομαι ότι καταλάβατε. Δεν πρόκειται να σεβαστώ τις "μέρες πού 'ναι". Δεν έπιασα πρωτοχρονιάτικα την πένα για να χαϊδέψω αυτιά - κι όποιος με γνωρίζει... κατανοεί τι ο γράφων εννοεί.

Δεν θέλω να κάνω ανασκόπηση ή επισκόπηση ούτε ν' αποφύγω τα μελλούμενα. Δεν μπορώ να αγνοήσω όμως ότι η χρονιά έφυγε με δύο ναυάγια: ένα των ανθρώπων στα παγωμένα νερά της Αδριατικής κι ένα των μισανθρώπων του μνημονιακού μπλοκ εξουσίας στην παγωμένη Αθήνα της αιθαλομίχλης.

Κι αν από τη μια το μυαλό και η καρδιά μου είναι σε όσους επέβαιναν στο Norman Atlantic, πετάω τη σκούφια μου για την  κοινοβουλευτική ανατροπή της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Επειδή ακριβώς αυτή η κυβέρνηση -αλλά και οι προηγούμενες- πριν βουλιάξει η ίδια, συνειδητά έριξε στα βράχια την Ελλάδα και μια ολόκληρη κοινωνία.

Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι τα συναισθήματά μας από το ναυάγιο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά να αναλογιστούμε κατά πόσο αυτή ήταν ωφέλιμη για την κοινωνία στο σύνολό της, ποιους αφορά θετικά ή αρνητικά και -άρα- ποιοι θα προστρέξουν για να το ρυμουλκήσουν.