Η αγωνία του κατεστημένου -κατσικωμένου, καλύτερα- πολιτικού συστήματος μπροστά στην αναπόφευκτη, οσονούπω και κάτω από το βάρος των ανομιών του κατάρρευσή του και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις που τον στηρίζουν είναι πια τόσο φανερή, όσο και μια έκρηξη σουπερνόβα σε καλοκαιρινό ουρανό.

Από τις στερνές απέλπιδες απόπειρες ανάσχεσης του αναπόφευκτου "κακού", είναι η Κεντροαριστερά και οι 58, ως άλλος φερετζές ενός ημιδιαλυμένου ΠΑΣΟΚ, ως τόπος όσμωσης των βολεμένων, και βασικά κρατικοδίαιτων, αγωνιούντων για την προσωπική τους τύχη διανοούμενων και τεχνοκρατών, ως τελευταίο οχυρό των ορφανών του Σημίτη και του παταγωδώς αποτυχόντος πασοκικού εκσυγχρονισμού.