"Σαν σήμερα ο Γλέζος και ο Σάντας"...

του Δημήτρη Βάσσιου

Λοιπόν... "Σαν σήμερα ο Γλέζος και ο Σάντας"...

     Πολύ καλά κάνει τόσος κόσμος και το ανεβάζει σε μπλογκς και μέσα κοινωνικής δικτύωσης!... Για να μην ξεχνάμε ποιοι πολέμησαν και ποιοι ελευθέρωσαν την πατρίδα μας - και όχι μόνο τότε... Και για να βλέπουμε πόσο σεμνά προσπερνάνε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τέτοιες επετείους, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς λάβαρα, χωρίς σημαίες...

     Πολύ καλά κάνει τόσος κόσμος και το ανεβάζει!... Για να μην ξεχνάμε ποιοι πρόδωσαν την πατρίδα μας - και όχι μόνο τότε... Και για να βλέπουμε - σαν σε κοντράστ - με πόσο θράσος και πόσο ανιστόρητα οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές των εθνικών προδοσιών και οι ιταμοί απόγονοί τους "τιμώντας" μιαν άλλην επέτειο χθες ξεδίπλωσαν μεγάλες γαλανόλευκες, τεράστια κιτρινόμαυρα λάβαρα και… (υποθέτω πως είχαν και τα κουμπούρια τους μαζί) «κίνησαν για την Πόλη»…
     Από τη μια οι σεμνοί αγωνιστές που η «πατρίδα» τους αντάμειψε με φυλακές, εξορίες και «εις θάνατον» καταδίκες… που όσοι ζουν ακόμα παραμένουν σεμνοί, εξακολουθούν να αγωνίζονται… Από την άλλοι οι ασβοί που εκ του ασφαλούς και με κομπορρημοσύνη βγαίνουν από την τρύπα τους επειδή η ίδια «πατρίδα» όχι μόνο τους το επιτρέπει, αλλά τους ανταμείβει με θέσεις και αξιώματα… και που μόνο ως αγέλη θρασύδειλων  κοπρόσκυλων επιτίθενται σε κάθε ξεμοναχιασμένο κι αδύναμο ανθρωπάκο αποποιούμενοι ταυτόχρονα των ευθυνών τους…

θυμάσαι; - δες - σκέψου...

  

του Δημήτρη Βάσσιου

•  Θυμάσαι ;

με την καρδιά να οδηγεί τη σκέψη στο απέραντο της θάλασσας
και τα μυαλά στα κάγκελα πάρτυ να στήνουν με χορούς
ο αγώνας με τη λευτεριά, με την απόφαση το βλέμμα... 

• Θυμάσαι ;

η επανάσταση η δικιά μας είναι από ερωτισμό γεμάτη
ο δικός μας ο έρωτας σαλπίζοντάς την τραγουδάει
των ασμάτων άσμα που στον άνθρωπο μοιάζει
κι είναι γλυκειά, είναι όμορφη, είναι ανθρωπινιά... 

• Θυμάσαι ;

απ' τον ανάστερο ουρανό κάτω, στην οργωμένη αμμουδιά
κρατώντας τσίλιες για τους μπράβους, μαχαίρια, φαλτσέτες, φόβος
ποτά, ανέκδοτα, χορός , τραγούδι να περάσει η νύχτα και παρά' κει
της παραλίας μας η αγκαλιά να κρύβεται απ΄του φύλακα το μάτι... 

• Δες !

κυνηγημένοι από γραφειοκράτες βλοσυρούς, ηγέτες κι ηγετίσκους
γραφικοί άλλοτε στα γελαστά των παραγόντων μάτια
αδιάφοροι και άμοιροι για όσους κεντούν τη μοίρα τους
τον κόσμο αγναντεύοντας απ΄το σαλόνι...

η απεργία που δεν έγινε, η επιστράτευση που έγινε κι η καμπούρα του γείτονα…

   του Δημήτρη Βάσσιου

 Όταν σκεφτόμουν ότι θα γράψω κάτι για την επιστράτευση και την απεργία των καθηγητών που δεν έγινε ποτέ, φανταζόμουν ότι ο λόγος μου θα ήταν χειμαρρώδης. Και όσο συζητούσα με κόσμο του κλάδου, τόσο περισσότερο εδραιωνόταν μέσα μου αυτή η πεποίθηση. Όμως με την κουβέντα, με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα και το πάθος που τα συνόδευε, πέρασαν οι μέρες, μέρες πυκνού χρόνου όπως άλλωστε έχουμε συνηθίσει στον καιρό των μνημονίων. Ειπώθηκαν πολλά, μελάνη χύθηκε αρκετή, γιατί πλέον υπάρχουν τα πληκτρολόγια - κι απ’ αυτά αλλάχτηκαν πολλά.

Τι θέλει λοιπόν η αλεπού στο παζάρι τόσες μέρες μετά κι ενώ στους πάγκους του έχουν εκτεθεί οι πραμάτειες καθηγητών φιλολόγων που ξέρουν να ζωγραφίζουν όταν γράφουν ή συνδικαλιστών που κατέχουν τον τρόπο να μεταφέρουν στην πένα ή στα πλήκτρα το πάθος των αμφιθεάτρων… Τι δουλειά έχει η αλεπού όταν τα ζητήματα έχουν αναλυθεί απ’ όλες τις πλευρές, όταν η ίδια δεν είναι δασκάλα (παρότι θα το ήθελε), όταν τα αλεπουδάκια της δεν σπουδάζουν πια (παρότι θα το ήθελε κι αυτό), όταν οι κότες από το κοτέτσι του ταμείου ανεργίας δεν της φτάνουν παρά μόνο για λίγους μήνες…

το ΚΚΕ της απαγόρευσης και της καταστολής...

του Δημήτρη Βάσσιου

Έχω επιλέξει - αλλά και δεν μου πέφτει λόγος - να μην ασχολούμαι με το ΚΚΕ... Άλλωστε τα τελευταία χρόνια δεν ενοχλεί κανέναν, φυσικά ούτε κι εμένα...
Τυχαίνει όμως να ζω στα νότια προάστια της Αθήνας, όπου ήδη δίνουμε έναν μεγάλον αγώνα ενάντια σε συμφέροντα που λυμαίνονται την παραλία κι ετοιμαζόμαστε για πελώριους αγώνες ενάντια στα συμφέροντα που προοιωνίζονται για να καταληστέψουν το παραλιακό μέτωπο και κάθε δημόσιο χώρο με κορωνίδα το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού...
Ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο το γεγονός ότι μία έντυπη τοπική φυλλάδα ονόματι "Βήμα του Σαρωνικού" κι ένα διαδικτυακό μέσο ονόματι "vimaonline" με κοινό παρονομαστή έναν εκδότη ακραίων νεοφιλελεύθερων απόψεων (http://www.vimaonline.gr/default.asp?pid=20&ct=1&artid=10846 και http://www.vimaonline.gr/default.asp?pid=20&ct=1&artid=10806) και ελεγχόμενων σχέσεων με όσους λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο στην περιοχή, χρησιμοποιούν τις ανακοινώσεις και δημοσιεύματα του ΚΚΕ ασχολίαστα σαν να είναι δικές τους απόψεις (http://www.vimaonline.gr/default.asp?pid=20&ct=7&artid=10849 και http://www.vimaonline.gr/default.asp?pid=20&ct=7&artid=10850) και μάλιστα σε περίοπτη πρωτοσέλιδη θέση...

Αυτές το τσάι τους, εμείς το χρέος μας...

του Δημήτρη Βάσσιου

Αντί καλημέρας κι όσα προλάβουμε, φιλαράκια και συντροφάκια μου...

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θεωρώ ότι συνέβαλαν τα μέγιστα στην περαιτέρω  διαφήμιση του νεοναζιστικού μορφώματος που έτσι κι αλλιώς και για άλλους λόγους έπαιρνε διαστάσεις ευρύτερες της βλακείας και μαλακίας των μαζών που εξακολουθούν να έχουν δικαίωμα ψήφου...

Κι αυτή η διαφήμιση θεωρώ ότι έγινε και από πληκτρολόγια χρηστών της δικής μας όχθης σε τέτοια ευρύτητα που η δική μας βλακεία και μαλακία, αντί να τους αποτρέπει από την πρόσβαση στο διαδίκτυο, τους ενθάρρυνε στο περαιτέρω προμοτάρισμα μιας οργάνωσης εγκληματικής...

Σήμερα διαβλέπω να εξελίσσεται ένα ανάλογο προμοτάρισμα δύο κυριών - περιορισμένης διανοητικής ταυτότητας και γι' αυτό άλλωστε διευρυμένης επιχορηγηματικής ικανότητας... Τα μικρά τους ονόματα άλλωστε - Σώτη και Κική - ελάχιστα απέχουν από το εύρος ενός "τούρκικου" καμπινέ και της αξίας που του οφείλουμε...

ακόμα ένας αριθμός απόντων...

του Δημήτρη Βάσσιου

Πέντε αυτοκτονίες συνανθρώπων μας το τριήμερο που οι υπόλοιποι γιορτάζαμε την "ανάσταση", ετοιμάζαμε τα κοκορέτσια, σουβλίζαμε το αρνί - πιστοί στα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα...
Πέντε δελτία ειδήσεων σήμερα σε δημόσια και ιδιωτικά κανάλια μας ενημέρωναν ότι τα κακά συμβαίνουν ή είχαν συμβεί και εξιχνιάζονται κάπου αλλού... στη σπαρασσόμενη Συρία, στη δίκη των νεοναζί του Μονάχου, στο Κλίβελαντ του Οχάιο των ΗΠΑ...
Εδώ, στην Ελλάδα, οι αριθμοί ευημερούν για ακόμα μια φορά μέσω των διαβεβαιώσεων αξιωματούχων του ΔΝΤ, της κομισσιόν, του τροϊκανού υπουργού επί των οικονομικών...
Βέβαιοι ότι τα πάμε περίφημα στα δημοσιονομικά - παρότι η ύφεση συνεχίζεται - αλλά δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε, να νοιώθουμε έντονα την ψυχρή λεπίδα του πέλεκυ στον σβέρκο μας ότι θα πρέπει να βελτιωθεί κι άλλο το ανταγωνιστικό περιβάλλον - λήγει και η μετενέργεια σε μια βδομάδα, ότι οι απολύσεις στο δημόσιο δεν πρέπει να είναι ταμπού, όταν αυτές είναι περίλαμπρο έθιμο στον ιδιωτικό τομέα...
Μια όμορφη χαζοχαρούμενη ατμόσφαιρα στο κλίμα των ημερών που θέλει να μας κάνουν να ξεχάσουμε τα πάθη της μεγάλης βδομάδας, να ξεχάσουμε ότι τα επίγεια πάθη συνεχίζονται με μεροληπτικά μονομερή ταξική αναλγησία...
Μια χαζοχαρούμενη ατμόσφαιρα που δεν θα κάνει τις οικογένειες αυτών που έφυγαν αυτοκτονώντας να ξεχάσουν το πρόσωπό τους το άλλοτε χαρούμενο, κι άλλοτε θλιμμένο - τον τελευταίο καιρό πιο συχνά θλιμμένο...

στον απόντα πολίτη...

του Δημήτρη Βάσσιου

Εσύ κατακαημένε άνεργε που δεν ήσουν στο Σύνταγμα την Κυριακή...
Ξέρω... ήθελες να τιμωρήσεις τους βολεμένους του δημοσίου...
Πολύ καλά έκανες άμοιρε άνεργε...
Καλύτερα εσύ, που ήσουν του ιδιωτικού τομέα και σου έβγαζε το λάδι ο εργοδότης σου, παρά τα μόνιμα λαμόγια που τα πληρώνεις για να τεμπελιάζουν...
Ετοιμάσου καλέ μου άνεργε...
Μια θέση θα την πάρεις... αν όχι αυτών που θα απολυθούν από το δημόσιο (που δεν το βλέπω)... τότε ίσως μια θεσούλα θα βρεθεί έστω στον ιδιωτικό τομέα, εκεί στις επενδύσεις που μεσιτεύει ο (άφαντος από άλλες υποχρεώσεις του) πρωθυπουργός σου...
Δε βαριέσαι... κι ένας μισθός μέχρι 490ευρώ κάτι είναι, σε κάθε περίπτωση είναι παραπάνω από το επίδομα ανεργίας... Και είναι μισθός βρε αδερφέ, δεν είναι επίδομα - τα επιδόματα είναι για τα ζώα....

Εσύ αγαπημένε μου δημόσιε υπάλληλε που έλειπες από το Σύνταγμα την Κυριακή...
Ξέρω... εσύ έχεις τη δουλίτσα σου και δε σε νοιάζει η ανεργία...
Άλλωστε εσύ δεν είσαι επίορκος, δεν έκλεψες, δεν εκβίασες, δεν βίασες...
Ούτε σε διαδηλώσεις συμμετείχες, ώστε να σε πιάσουν οι μπάτσοι και να είσαι τώρα όμηρος του Μανιτάκη...