γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος
"Λάτσης, τρόικα, ΣΥΡΙΖΑ και πίτσες μπλε"... οι πιασιάρικοι τίτλοι είναι το άλφα και τα οργασμικά τελειώματα είναι το ωμέγα ενός κειμένου που μπορεί να λέει πολλά έως τίποτα.
Αλλά όταν έχεις φάει στη μάπα εκατοντάδες ξύλινες αναλύσεις ξύλινων αποφάσεων
της Κεντρικής Επιτροπής ή του Πολιτικού Γραφείου, ο λαϊκισμός καταπίνεται αμάσητος...
Κι έτσι η ζωή κυλάει τεμπέλικα κι αγέρωχα, ο σταλινισμός κάθεται στο λαρύγγι μας μέχρι σήμερα κι εμείς ελπίζουμε ότι -έστω και με το ζόρι- θα τον καταπιούμε...
Και μετά ξανά αναλύσεις και διχογνωμίες αν είναι σοσιαλφασισμός ή γνήσιος κομμουνισμός ή γνήσιο τέκνο της λαϊκής οργής, αυτό που δεν καταπίνεται...
