Οι επικοινωνιακοί βανδαλισμοί και οι κουκούλες της διοίκησης Κωνσταντάτου

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

"-Γρίβα μ' σε θέλει ο βασιλιάς...
-Τι να με θέλει ο κερατάς".
Έτσι παράφρασε το γνωστό άσμα ο παππούς μου στο καφενείο του χωριού και δεν κατάλαβε για πότε βρέθηκε στις φυλακές της Αίγινας. Ήταν οι πρώτοι μήνες της χούντας των συνταγματαρχών τότε.

Ο σκοταδισμός που πασχίζει να φέρει με την εκλογή της η διοίκηση Κωνσταντάτου στα πολιτικά πράγματα του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης "χτύπησε κόκκινο" με τον τρόπο που δήμαρχος και αντιδήμαρχος παιδείας καταφέρθηκαν κατά της εκπαιδευτικού Αγάπης Κλειδοπούλου.

Έτσι μετά την απαίτησή τους να "φορέσουν κουκούλα" διαδηλωτές και να "δώσουν" άλλους διαδηλωτές που έγραψαν συνθήματα με σπρέι στη διάρκεια τοπικής πορείας... Μετά τις απειλές τους κατά πιτσιρικάδων που προκάλεσαν ζημιές σε συντριβάνι στο Ελληνικό... Μετά το "κυνήγι μαγισσών" για φθορές στην Πλατεία Βάρναλη... Μετά την τρομοκρατία για επιβολή της "νομιμότητας" και της αστυνομοκρατίας των ειδικών δυνάμεων με τις μοτοσυκλέτες... Μετά από όλους τους βανδαλισμούς στα μυαλά των συμπολιτών μας που εξαπολύονται κάθε τόσο με τη μεθοδευμένη επικοινωνιακή καταιγίδα...

Υποχρεώθηκε ο ίδιος ο αντιδήμαρχος παιδείας να καταδώσει την εκπαιδευτικό Αγάπη Κλειδοπούλου στην άμεση προϊσταμένη της, επειδή έχει διαφορετική άποψη από την αφεντιά του κι απ' αυτή του δημάρχου που τον διόρισε. Κι ας μην κρύβονται πίσω από τον "ακατονόμαστο", γιατί η διαφορετική άποψη έχει να κάνει και με το σεβασμό που κάθε πολίτης αποδίδει σε οποιονδήποτε πολιτικό παράγοντα.

Δεν μας εκπλήσσουν...

Πουλιά πάνω στο σύρμα

γράφει η Ευγενία Λουπάκη

Like a bird on the wire

I have tried in my way

to be free

(Leonard Cohen)

 

Τέσσερα παιδιά, φυλακισμένα στον Αυλώνα, έδωσαν

πανελλήνιες και πέρασαν σε διάφορα ΑΕΙ. Χωρίς τη μαμά να φτιάχνει πορτοκαλάδες. Χωρίς μια βόλτα με τους φίλους και δυο φιλιά με το κορίτσι. Χωρίς φροντιστήριο.
 
Σπουδαία επιτυχία και των παιδιών και των διδασκόντων στο Γυμνάσιο-Λύκειο που λειτουργεί εντός της φυλακής. Επιτυχία και του σωφρονιστικού συστήματος, που επιτρέπει σ’ έναν έφηβο, ανεξάρτητα από το είδος του παραπτώματος για το οποίο κρατείται και από το είδος της ποινής, να σπουδάσει, να μορφωθεί και να αποδοθεί κάποια στιγμή πίσω στην κοινωνία.
 
Αναγνωρίζοντας την υπερπροσπάθεια των παιδιών αυτών,μάλιστα, ο υπουργός Δικαιοσύνης αυτοπροσώπως, επισκέφθηκε τις φυλακές για να τα συγχαρεί και να τους δώσει έπαθλο χρηματικό, 500 ευρώ.
 
Τί ωραία εικόνα πολιτισμένης χώρας, ε;;;

Με τους «χρωματικούς» ελιγμούς του Λένιν ή με την τακτική του Στάλιν;

γράφει ο Στέφανος Πρίντσιος

Στην αρχή για να εμποδίσουν και περιορίσουν την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποίησαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον. Κυρίως μέσω των ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε. προσπάθησαν να ενσπείρουν στο εκλογικό σώμα το φόβο, παρουσιάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως παλαβή, ανεύθυνη και τυχοδιωκτική αριστερά καθοδηγούμενη από αναρχοκομουνιστικά στοιχεία.

Δεν τα κατάφεραν. Με την εκτίναξη των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν τώρα να αποδώσουν τη γιγάντωση του στη μαζική εισροή Πασοκογενών δυνάμεων σε βαθμό ικανό να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ.

Έτσι επιχειρείται να ταυτιστεί η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ως μία συνέχεια της μεταπολιτευτικής περιόδου, με τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, κυρίως αυτά του διπολισμού, επισημαίνοντας ότι η μέχρι πρότινος διαμάχη ΠΑΣΟΚ με ΝΔ έχει αντικατασταθεί στο ένα της σκέλος, μπαίνοντας στη θέση του ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επιφανειακά έτσι φαίνονται να είναι τα πράγματα, μόνο όμως όσον αφορά τον όρο διπολισμός, μιας και κατά τα άλλα υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με το ιδεολογικοπολιτικό δίπολο διαμάχης Κεντροδεξιά - Κεντροαριστερά, με κοινό σημείο αναφοράς το Κέντρο, αλλά ξεκάθαρα με το δίπολο Δεξιά - Αριστερά, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τη ρήξη και την ανατροπή της υπάρχουσας μεταπολιτευτικής κατάστασης.

Η πρώτη γενιά γονιών που δεν τα πονάει τα παιδιά της…

του Γιώργου Αλεξάτου

Ναι! Εν θερμώ γράφεται αυτό το σημείωμα, καθώς θα πρέπει κάποιος να περιβάλλεται από παχύ στρώμα χοντροπετσιάς για να μένει τέτοιες μέρες ψύχραιμος.

Ε, λοιπόν, κυριολεκτώ: ετούτη η γενιά γονέων είναι η πρώτη στη νεοελληνική ιστορία που αδιαφορεί τόσο πολύ και τόσο επιδεικτικά για τη ζωή και την τύχη των παιδιών της.

Ζώντας η ίδια επί δεκαετίες στη σχετική ασφάλεια όρων ζωής , εκπαίδευσης και εργασίας, που της εξασφάλισαν σκληροί και πληρωμένοι με πόνο και αίμα, αγώνες προηγούμενων γενεών, ήταν αυτή που εγκατέλειψε το πεδίο των διεκδικήσεων,  νομίζοντας πως αυτό που ζούσε ήταν συνέπεια αντικειμενικών διαδικασιών κοινωνικής εξέλιξης. Ήταν, μάλιστα, απολύτως βέβαιη πως τα παιδιά της θα ζήσουν ακόμη καλύτερες καταστάσεις.

Ο μαθητής του απόλυτου 20: «Δάσκαλοί μου, ούτε βήμα πίσω» - «Καταλήψεις σε όλα τα σχολεία»

Μαθητής της Α΄Λυκείου, με μέσο όρο βαθμολογίας το απόλυτο 20, στέλνει συγκινητική όσο και αγωνιστική, δημόσια επιστολή, στην οποία κατακεραυνώνει το εκπαιδευτικό σύστημα και την κυβερνητική πολιτική για την παιδεία, ενώ καλεί τους δασκάλους του να μη κάνουν βήμα πίσω και τους μαθητές παντού σε καταλήψεις.

 
Ολόκληρη η επιστολή του μαθητή
(γραμμένη στις 27 Αυγούστου 2013, αλλά πάντα επίκαιρη):
 
Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς. 
 

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.
 

Τι λέτε;;;;;

Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας- κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.