Μνημόνιο ή παράσταση σκιτζήδων

γράφει ο Πάνος Σκουρολιάκος *

Πολλές φορές έχουμε πάει όλοι στο θέατρο, και αντί να ψυχαγωγηθούμε (και με τις δύο έννοιες του όρου) φεύγουμε απογοητευμένοι, έχοντας φάει κατάμουτρα μια άθλια, μια κακή παράσταση.

Προφανώς η επαγγελματική μου διαστροφή ευθύνεται για το γεγονός ότι εκλαμβάνω όλη αυτή την ιστορία των Μνημονίων ως μια κακοστημένη παράσταση με γελοίο κείμενο, φρικτό σκηνοθέτη και κάκιστους ηθοποιούς.  

Προσπάθησαν είναι η αλήθεια, να περάσουν το έργο ως σουξέ, ως επιτυχία, ξεκινώντας με μια εντυπωσιακή έναρξη. Με φόντο τα νερά και τα υπέροχα σπίτια του Καστελόριζου, ο τότε πρωθυπουργός ΓΑΠ,  σε ρόλο κομπέρ, μας έβαλε στην ουσία του έργου, ανακοινώνοντας μελοδραματικά, πως ό,τι θα δούμε (και θα πάθουμε) θα είναι για το καλό  μας!

Η παράσταση συνεχίστηκε με σκηνές όπου διάφοροι «αποψιούχοι», δημοσιογράφοι, πολιτικοί και άλλοι  ρόλοι μας χαστούκιζαν με εξωτικά σπρέντ, ξένους οίκους αξιολόγησης, οικονομικές θεωρίες και απειλές, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα άκρως ζοφερή. Είναι αλήθεια πως ούτε ο Χίτσκοκ στα «Πουλιά» δεν τα είχε καταφέρει τόσο καλά. Κατατρόμαξαν την πλειονότητα των θεατών σε πλατεία και εξώστη, αποσπώντας την αρχική, μουδιασμένη ανοχή τους για το θέαμα που τους σέρβιραν. Έτσι  ξεκίνησε και συνεχίστηκε   η υποβάθμιση της ζωής των θεατών. Τους είχαν διαβεβαιώσει άλλωστε, πως το τέλος είναι κοντά. Είναι μικρό το έργο δηλαδή. Μονόπρακτο.

Όταν  ολοκληρώθηκε  το πρώτο σκηνικό  επεισόδιο όμως, η παράσταση δεν τέλειωσε. Συνεχίστηκε με άλλες σκηνές, πανομοιότυπες με την πρώτη. Το ίδιο μότο της υποβάθμισης, σταθερά. Δεν υπήρχε καμία εξέλιξη. Στο ίδιο φόντο  θέματα που τα είχαμε ξαναδεί,  παιγμένα από τους ίδιους ρόλους που απλώς άλλαζαν κοστούμια.

Έψαχνε το κοινό διαφορές ανάμεσα στον Γκίκα Παπαδήμο και τον Λουκά  Χαρδούβελη, ανάμεσα στις ανακοινώσεις των κυβερνητικών εκπροσώπων που με κολλημένη  τη βελόνα επαναλάμβαναν τους ίδιους μονόλογους. Με μόνιμη την οργή του Βενιζέλου σε απόγνωση, και την ψευτομαγκιά του  Σαμαρά. Διπλό λάθος στη διανομή εδώ. Ούτε ο ρόλος του πρωθυπουργού του πάει ούτε ο ρόλος του μάγκα. Και για τον πρώτο ρόλο ναι, μίλησε το εκλογικό σώμα. Τον δεύτερο τον απένειμε ο ίδιος στον εαυτό του.

Φρικτό λάθος. Είναι σαν να βλέπεις τον συμπαθέστατο Βρασιβανόπουλο που στις παλιές ελληνικές ταινίες έπαιζε τον βουτυρομπεμπέ, να παριστάνει τον Γιώργο Φούντα!

Αμήχανοι συνεχίζουν να παίζουν τις ίδιες σκηνές λοιπόν. Και όλο τελειώνει το Μνημόνιο, κι όλο αρχίζουν οι ελαφρύνσεις, κι όλο φεύγει η τρόικα, κι όλο  στο προσκήνιο  παραμένουν και Μνημόνια και τρόικες και χαράτσια και απολύσεις και η δυστυχία μας. Οι «αποψιούχοι» έχουν γίνει πια περίγελος. Οι υποσχέσεις ανέκδοτα. Η τρομολαγνεία όχι Χίτσκοκ δε θυμίζει πλέον, αλλά ούτε τον Φώσκολο δεν αντιγράφει καν.

Οι θεατές έχουν φύγει. Με αγωνία οι φρικτοί ηθοποιοί του θεάματος, ρίχνουν ματιές στην πλατεία και τον εξώστη.  Άδεια τα καθίσματα. Αυτοί όμως συνεχίζουν απτόητοι να παίζουν  το ίδιο ζοφερό έργο, σε μια σκηνή που δεν τους θέλει, έχει φανεί. Και το γεγονός ότι πήραν χαμπάρι οι θεατές  όλους αυτούς τους σκιτζήδες, πολύ  σύντομα θα φανεί καλύτερα. Πού αλλού; Μα στο χειροκρότημα!

* ηθοποιός, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή: tvxs.gr