Αλέξης Τσίπρας: Το 2015 θα είναι η χρονιά της ανατροπής και της αξιοπρέπειας (video)

Μεγάλο ενωτικό και δημοκρατικό προσκλητήριο απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας στο μήνυμά του για την Πρωτοχρονιά. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι με το τέλος του 2014 φεύγει και η κυβέρνηση Σαμαρά και τελειώνουν τα ψέματα, ο εκφοβισμός, ο αυταρχισμός, η κοροϊδία.

Τονίζει ότι το 2015 η δημοκρατία επιστρέφει στον τόπο

που γεννήθηκε. Δεσμεύεται δε ότι με την μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη η δύναμη που αφαίρεσαν από τον λαό μας θα του ξαναδοθεί πίσω.

Ολόκληρο το μήνυμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα για την Πρωτοχρονιά:

"Στο τέλος του χρόνου που φεύγει, στο τέλος του πέμπτου μνημονιακού χρόνου, απευθύνομαι σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα για να μεταφέρω ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας.

Στο τέλος της σαραντάχρονης μεταπολίτευσης, που φέρνει και το τέλος του πολιτικού κατεστημένου της διαπλοκής που χρεοκόπησε τη χώρα, στέκομαι μπροστά σας και σας απευθύνω ένα μεγάλο ενωτικό και δημοκρατικό προσκλητήριο.

Το 2014 φεύγει και μαζί του φεύγει και η κυβέρνηση Σαμαρά και τελειώνουν τα ψέματα, ο εκφοβισμός, ο αυταρχισμός, η κοροϊδία. Το 2014 τελειώνει αποτελειώνοντας ένα καθεστώς που βύθισε την πατρίδα μας στη φτώχεια, την ανεργία και την απαξίωση.

Το 2015 έρχεται με τον τρόπο που πρέπει. Η δημοκρατία επιστρέφει στον τόπο που γεννήθηκε. Ο λόγος δίνεται και πάλι σε αυτούς που πρέπει. Σε αυτούς που τον στερήθηκαν, μαζί με δικαιώματα και κοινωνικές κατακτήσεις αιώνων. Ο λόγος δίνεται στους πολίτες. Στους άντρες και τις γυναίκες Στη νέα γενιά.

Και είμαι βέβαιος ότι η ελπίδα και το πρόγραμμα, το σχέδιο για την επόμενη μέρα θα νικήσουν τον φόβο και την κινδυνολογία.

Σε όσους και όσες μας παρακολουθούν και μας ακούνε σήμερα μία δέσμευση υπάρχει από την μεριά μας.

Με την μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη η δύναμη που αφαίρεσαν από τον λαό μας θα του ξαναδοθεί πίσω.

Μία δέσμευση υπάρχει από την μεριά μας. Θα μπει οριστικό τέλος στην εθνική ταπείνωση και την ανθρωπιστική κρίση.

Μαζί μπορούμε να πάρουμε πίσω τα κλειδιά της χώρας και να βάλουμε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Βάζοντας μπροστά τον άνθρωπο. Με πρώτιστο μέλημα την πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία.

Βάζοντας μπροστά το περιβάλλον και φραγμό στα μεγάλα συμφέροντα που το επιβουλεύονται.

Προστατεύοντας την δημόσια και ιδιωτική περιουσία. Τον μόχθο, την στέγη, τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτών.

Υπερασπιζόμενοι την ιστορία και τον πολιτισμό της πατρίδας μας.

Το παρελθόν που αφήνουμε πίσω έχει ονοματεπώνυμα. Είναι το πολιτικό προσωπικό που χρεοκόπησε τη χώρα. Που νομοθέτησε τη διαπλοκή.

Το παρόν έχει ψευδώνυμα. Πίσω από αυτά κρύβονται όσοι μετέτρεψαν τον τόπο μας σε αποικία χρέους και σήμερα μεταμφιέστηκαν πάλι σε «σωτήρες».

Το μέλλον όμως έχει ένα όνομα. Και αυτό είναι ΕΛΠΙΔΑ. Το μέλλον έχει όλους και όλες σας.

Έχει το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Της μεγάλης προοδευτικής συμπαράταξης. Για μία Ελλάδα με Αξιοπρέπεια, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία.

Και το μέλλον για το τόπο μας ξεκίνησε ήδη.

Το 2015 θα είναι η χρονιά της ανατροπής και της αξιοπρέπειας.

Θα είναι η χρονιά της Ελλάδας.

Χρόνια πολλά.

Καλή χρονιά σε όλους και όλες".

hot'n'sharp spirit 

εδώ στο νότο 

Αλέξης Τσίπρας: Πλατιά εκλογική συμμαχία για έναν νέο συνασπισμό εξουσίας

"Η επιχείρηση εκβιασμών, τρομοκρατίας και φόβου" είναι το "τελευταίο αποκούμπι" της "πολιτικής συμμαχίας του Μνημονίου" που "αντιλαμβάνεται ότι καταρρέει και βυσσοδομεί", σημειώνει ο Αλ. Τσίπρας σε άρθρο του στην "Αυγή".

Όμως, επισημαίνει, "η επανάληψη της ιστορίας συνήθως καταλήγει σε φάρσα. Το 2015 δεν θα είναι 2012". Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι, "είτε το θέλουν είτε όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στήριξη του λαού θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια μεγάλη πολιτική αλλαγή".

Η εκλογική του νίκη "θα είναι η αρχή μιας μεγάλης εθνικής προσπάθειας για την κοινωνική σωτηρία και την ανασυγκρότηση του τόπου". Για τον λόγο αυτό "ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει να συσπειρώσει γύρω του όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις στον λαό" και, στη βάση του προγράμματός του, "ευρύτερες συναινέσεις".

Σήμερα, τονίζει ο Αλ. Τσίπρας, αναφερόμενος στην πρόταση του 2012 για έναν νέο συνασπισμό εξουσίας, "είναι η ώρα να την κάνουμε πράξη, να την εμβαθύνουμε και να νικήσουμε, συγκροτώντας μια πλατιά εκλογική συμμαχία σε ισχυρές προγραμματικές βάσεις". Είναι η ώρα, καταλήγει, "μαζί με τον λαό να γυρίσουμε σελίδα για τον τόπο".

Το πλήρες άρθρο του Αλέξη Τσίπρα:

Εκλογές Τώρα: Κάτω η Χούντα των Μνημονίων

Θα Σημάνουν οι Καμπάνες

Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μέσ' τα σίδερα και κείνοι μεσ' το χώμα.

Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.

Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

Κάτω απ' το χώμα μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει

Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

Ποιητική συλλογή - άλμπουμ: Ρωμιοσύνη

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες;

γράφει ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος *

Eν όψει της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, η κυβέρνηση επιχειρεί να οικοδομήσει ένα σύστημα ελέγχου ορισμένων βουλευτών και πολιτικών ομάδων πάνω στον φόβο και την ενοχή, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια με το σενάριο της χρεωκοπίας.

Σε περίπτωση που ο στόχος της δεν επιτευχθεί, με τα ίδια μέσα επιδιώκει να χειραγωγήσει και τους πολίτες στις βουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν.

Ο φόβος διαχέεται στην ελληνική κοινωνία με τη συνδρομή ορισμένων μέσων ενημέρωσης τα οποία εκπροσωπούν συγκεκριμένα συμφέροντα της ολιγαρχίας και προσβλέπουν σε περαιτέρω οικονομικά οφέλη από την πλήρη αποσταθεροποίηση.

Πρόκειται για μια στρατηγική που εφαρμόζουν συχνά τα κόμματα της κυβέρνησης την περίοδο της κρίσης.

Οι επικοινωνιακοί βανδαλισμοί και οι κουκούλες της διοίκησης Κωνσταντάτου

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

"-Γρίβα μ' σε θέλει ο βασιλιάς...
-Τι να με θέλει ο κερατάς".
Έτσι παράφρασε το γνωστό άσμα ο παππούς μου στο καφενείο του χωριού και δεν κατάλαβε για πότε βρέθηκε στις φυλακές της Αίγινας. Ήταν οι πρώτοι μήνες της χούντας των συνταγματαρχών τότε.

Ο σκοταδισμός που πασχίζει να φέρει με την εκλογή της η διοίκηση Κωνσταντάτου στα πολιτικά πράγματα του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης "χτύπησε κόκκινο" με τον τρόπο που δήμαρχος και αντιδήμαρχος παιδείας καταφέρθηκαν κατά της εκπαιδευτικού Αγάπης Κλειδοπούλου.

Έτσι μετά την απαίτησή τους να "φορέσουν κουκούλα" διαδηλωτές και να "δώσουν" άλλους διαδηλωτές που έγραψαν συνθήματα με σπρέι στη διάρκεια τοπικής πορείας... Μετά τις απειλές τους κατά πιτσιρικάδων που προκάλεσαν ζημιές σε συντριβάνι στο Ελληνικό... Μετά το "κυνήγι μαγισσών" για φθορές στην Πλατεία Βάρναλη... Μετά την τρομοκρατία για επιβολή της "νομιμότητας" και της αστυνομοκρατίας των ειδικών δυνάμεων με τις μοτοσυκλέτες... Μετά από όλους τους βανδαλισμούς στα μυαλά των συμπολιτών μας που εξαπολύονται κάθε τόσο με τη μεθοδευμένη επικοινωνιακή καταιγίδα...

Υποχρεώθηκε ο ίδιος ο αντιδήμαρχος παιδείας να καταδώσει την εκπαιδευτικό Αγάπη Κλειδοπούλου στην άμεση προϊσταμένη της, επειδή έχει διαφορετική άποψη από την αφεντιά του κι απ' αυτή του δημάρχου που τον διόρισε. Κι ας μην κρύβονται πίσω από τον "ακατονόμαστο", γιατί η διαφορετική άποψη έχει να κάνει και με το σεβασμό που κάθε πολίτης αποδίδει σε οποιονδήποτε πολιτικό παράγοντα.

Δεν μας εκπλήσσουν...

Πουλιά πάνω στο σύρμα

γράφει η Ευγενία Λουπάκη

Like a bird on the wire

I have tried in my way

to be free

(Leonard Cohen)

 

Τέσσερα παιδιά, φυλακισμένα στον Αυλώνα, έδωσαν

πανελλήνιες και πέρασαν σε διάφορα ΑΕΙ. Χωρίς τη μαμά να φτιάχνει πορτοκαλάδες. Χωρίς μια βόλτα με τους φίλους και δυο φιλιά με το κορίτσι. Χωρίς φροντιστήριο.
 
Σπουδαία επιτυχία και των παιδιών και των διδασκόντων στο Γυμνάσιο-Λύκειο που λειτουργεί εντός της φυλακής. Επιτυχία και του σωφρονιστικού συστήματος, που επιτρέπει σ’ έναν έφηβο, ανεξάρτητα από το είδος του παραπτώματος για το οποίο κρατείται και από το είδος της ποινής, να σπουδάσει, να μορφωθεί και να αποδοθεί κάποια στιγμή πίσω στην κοινωνία.
 
Αναγνωρίζοντας την υπερπροσπάθεια των παιδιών αυτών,μάλιστα, ο υπουργός Δικαιοσύνης αυτοπροσώπως, επισκέφθηκε τις φυλακές για να τα συγχαρεί και να τους δώσει έπαθλο χρηματικό, 500 ευρώ.
 
Τί ωραία εικόνα πολιτισμένης χώρας, ε;;;

Με τους «χρωματικούς» ελιγμούς του Λένιν ή με την τακτική του Στάλιν;

γράφει ο Στέφανος Πρίντσιος

Στην αρχή για να εμποδίσουν και περιορίσουν την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποίησαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον. Κυρίως μέσω των ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε. προσπάθησαν να ενσπείρουν στο εκλογικό σώμα το φόβο, παρουσιάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως παλαβή, ανεύθυνη και τυχοδιωκτική αριστερά καθοδηγούμενη από αναρχοκομουνιστικά στοιχεία.

Δεν τα κατάφεραν. Με την εκτίναξη των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν τώρα να αποδώσουν τη γιγάντωση του στη μαζική εισροή Πασοκογενών δυνάμεων σε βαθμό ικανό να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ.

Έτσι επιχειρείται να ταυτιστεί η σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ως μία συνέχεια της μεταπολιτευτικής περιόδου, με τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα, κυρίως αυτά του διπολισμού, επισημαίνοντας ότι η μέχρι πρότινος διαμάχη ΠΑΣΟΚ με ΝΔ έχει αντικατασταθεί στο ένα της σκέλος, μπαίνοντας στη θέση του ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επιφανειακά έτσι φαίνονται να είναι τα πράγματα, μόνο όμως όσον αφορά τον όρο διπολισμός, μιας και κατά τα άλλα υπάρχει μία σημαντική διαφορά. Αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με το ιδεολογικοπολιτικό δίπολο διαμάχης Κεντροδεξιά - Κεντροαριστερά, με κοινό σημείο αναφοράς το Κέντρο, αλλά ξεκάθαρα με το δίπολο Δεξιά - Αριστερά, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τη ρήξη και την ανατροπή της υπάρχουσας μεταπολιτευτικής κατάστασης.

Η πρώτη γενιά γονιών που δεν τα πονάει τα παιδιά της…

του Γιώργου Αλεξάτου

Ναι! Εν θερμώ γράφεται αυτό το σημείωμα, καθώς θα πρέπει κάποιος να περιβάλλεται από παχύ στρώμα χοντροπετσιάς για να μένει τέτοιες μέρες ψύχραιμος.

Ε, λοιπόν, κυριολεκτώ: ετούτη η γενιά γονέων είναι η πρώτη στη νεοελληνική ιστορία που αδιαφορεί τόσο πολύ και τόσο επιδεικτικά για τη ζωή και την τύχη των παιδιών της.

Ζώντας η ίδια επί δεκαετίες στη σχετική ασφάλεια όρων ζωής , εκπαίδευσης και εργασίας, που της εξασφάλισαν σκληροί και πληρωμένοι με πόνο και αίμα, αγώνες προηγούμενων γενεών, ήταν αυτή που εγκατέλειψε το πεδίο των διεκδικήσεων,  νομίζοντας πως αυτό που ζούσε ήταν συνέπεια αντικειμενικών διαδικασιών κοινωνικής εξέλιξης. Ήταν, μάλιστα, απολύτως βέβαιη πως τα παιδιά της θα ζήσουν ακόμη καλύτερες καταστάσεις.

Ο μαθητής του απόλυτου 20: «Δάσκαλοί μου, ούτε βήμα πίσω» - «Καταλήψεις σε όλα τα σχολεία»

Μαθητής της Α΄Λυκείου, με μέσο όρο βαθμολογίας το απόλυτο 20, στέλνει συγκινητική όσο και αγωνιστική, δημόσια επιστολή, στην οποία κατακεραυνώνει το εκπαιδευτικό σύστημα και την κυβερνητική πολιτική για την παιδεία, ενώ καλεί τους δασκάλους του να μη κάνουν βήμα πίσω και τους μαθητές παντού σε καταλήψεις.

 
Ολόκληρη η επιστολή του μαθητή
(γραμμένη στις 27 Αυγούστου 2013, αλλά πάντα επίκαιρη):
 
Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς. 
 

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.
 

Τι λέτε;;;;;

Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας- κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

Οι σαλταδόροι - Τιμή στο Ξυπόλυτο Τάγμα

γράφει η

Μια σταλιά παιδικές ψυχές, τα παλικαράκια που προσπαθούσαν να επιβιώσουν, ξεγελώντας το θάνατο και μετατρέποντας τον αγώνα για επιβίωση σε παιχνίδι.   

Που παίξαν τη ζωή τους κορόνα γράμματα με τα φασιστικά ντουφέκια, για ένα κομμάτι ψωμί.  Αυτούς τιμάμε σήμερα, τους σαλταδόρους της Κατοχής.

Ένα μοναδικό φαινόμενο στην κατοχική Ευρώπη, η ιδιότυπη Αντίσταση των παιδιών της Αθήνας, μια σημαντική πλευρά του λαϊκού αγώνα κατά του φασισμού. Μικροί αντάρτες με φαντασία, μια χούφτα πανέξυπνων και παράτολμων πιτσιρικάδων σε κάθε λαϊκή γειτονιά, προσφυγόπουλα τα περισσότερα, στο Βύρωνα η πιο γνωστή ομάδα, αλλά και στη Καισαριανή, στην Αθήνα, στα δυτικά, στον Πειραιά.

Μικρο κατεργαραίοι, αλάνια  που έκαναν «σάλτο-ρεσάλτο» σαν αίλουροι, σε καμιόνια, σε φορτηγά εν κινήσει, σε αποθήκες και άλλες γερμανικές εγκαταστάσεις και απαλλοτρίωναν ότι έβρισκαν και μπορούσαν: κουραμάνες, μπιτόνια με συνθετική βενζίνη, ρεζέρβες αυτοκινήτων, ακόμη και όπλα.

Έπαιρναν για το σπίτι τους ότι θα βοηθούσε την οικογένεια να επιβιώσει στη μεγάλη πείνα, αλλά οι μάγκες τα υπόλοιπα τα μοίραζαν σε περαστικούς και στη γειτονιά. Πρώτα στα ορφανεμένα σπίτια. Η δίκαιη αναδιανομή των τροφίμων.. Κονσέρβες και ψωμί για τους πεινασμένους. 

"Ο σαλταδόρος" Μιχάλης Γενίτσαρης

Ζηλεύουνε δε θέλουνε ντυμένο να με δούνε

μπατίρη θέλουν να με δούν για να φχαριστηθούνε

Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω

Μα εγώ πάντα βολεύομαι γιατί την εσαλτάρω

σε κανα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω

Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω

Βενζίνες και πετρέλαια εμείς τα κυνηγάμε

γιατί έχουνε πολλά λεφτά και μόρτικα γλεντάμε

Σάλτα ρίξε τη ρεζέρβα γίνε ντου και σήκω φεύγα

Οι Γερμανοί μας κυνηγούν μα εμείς δεν τους ακούμε

εμείς θα τη σαλτάρουμε ώσπου να σκοτωθούμε

Την ίδια ώρα, οι αισχροί και στυγνοί μαυραγορίτες και οι λαδάδες άρπαξαν περιουσίες για ένα μπουκάλι λάδι, αλλά κοίτα πως γίνεται, αυτοί βρέθηκαν φτιαγμένοι μετά το πόλεμο.

Οι λαδάδες του Γενίτσαρη

Όσοι πουλάνε ακριβά, οι παλιομασκαράδες,

θα τους κρεμάσουνε κι αυτούς, όπως τους δυο λαδάδες.

Που τους κρέμασαν και τους δυο ψηλά σε μια κολόνα

κι όσοι πέρναγαν από κει τους έφτυναν το πτώμα.

Προσέχτε οι υπόλοιποι, μην το περνάτ' αστεία,

γιατί θα σας κρεμάσουνε στην ίδια την πλατεία».

Κι είχαν δικούς τους κωδικούς για να συνενοούνται, οι μάγκες.σαν συμμορία: Λίιιιου, για τη συνάντησή τους, ντου ντου ντου που σήμαινε όρμα τώρα και χάπατες που προειδοποιούσε κίνδυνος, πρόσεχε.

Έχασαν τη ζωή τους πολλοί σαλταδόροι, σε ριψοκίνδυνα σάλτα, όπως ο αρχισαλταδόρος ο Φώντας, που έγινε τραγούδι όταν σκοτώθηκε εκεί «στη στρίψη του Βοτανικού», όπου έκοβαν ταχύτητα τα γερμανικά καμιόνια, δίνοντας ευκαιρία για το ρεσάλτο. Ανηφόρες, στροφές και γραμμές τραμ, ήταν οι ευκαιρίες να κόψει το γερμανικό φορτηγό ταχύτητα και να σαλτάρουν τα ατρόμητα μορτάκια. Και ο Τζίμης στην Πανεπιστημίου που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ για μία κουραμάνα. Και άλλοι που άφησαν ιστορία, και οι περισσότεροι πέρασαν στον ΕΛΑΣ. Ο Μάκης που πρώτος έκλεψε όπλο για να το δώσει στην Αντίσταση στο Βύρωνα, οι τετραπέρατοι Πίκολο και Φιφίκος.

Τα λάφυρα από τους γερμανούς, τα αποθήκευαν σε ξεροπήγαδα στην περιοχή Ασυρμάτου των Πετραλώνων, πάνω από τα ατταλιώτικα, ακόμη και νάρκες και όπλα.

Τα έβαλαν οι σαλταδόροι, μαζί με τους έφηβους σαμποτέρ και τα άλλα παιδιά της Κατοχής που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, με τη πείνα -πόσο να αντέξεις στη θέα των καροτσιών γεμάτων νεκρούς- αλλά και τη φασιστική και ναζιστική μπότα, με τη φόρα που έχουν τα νιάτα,  που δεν τη διυλίζει η πολιτική σκέψη ή η συνείδηση, αλλά η ταξική πραγματικότητα . 

Αν είναι για το ψωμί, ή ένα κωλοεισιτήριο ή ένα ντου στο σούπερ μάρκετ, μία μάχη για να έχουμε τη ζωή που θέλουμε, ίσως να αξίζει ένα σάλτο μορτάλε...

- See more at: http://stokokkino.gr/article/13373/Oi-saltadoroi#sthash.Xk3eTPxL.dpuf

Μια σταλιά παιδικές ψυχές, τα παλικαράκια που προσπαθούσαν να επιβιώσουν, ξεγελώντας το θάνατο και

μετατρέποντας τον αγώνα για επιβίωση σε παιχνίδι.


Που παίξαν τη ζωή τους κορόνα γράμματα με τα φασιστικά ντουφέκια, για ένα κομμάτι ψωμί.  Αυτούς τιμάμε σήμερα, τους σαλταδόρους της Κατοχής.

Ένα μοναδικό φαινόμενο στην κατοχική Ευρώπη, η ιδιότυπη Αντίσταση των παιδιών της Αθήνας, μια σημαντική πλευρά του λαϊκού αγώνα κατά του φασισμού. Μικροί αντάρτες με φαντασία, μια χούφτα πανέξυπνων και παράτολμων πιτσιρικάδων σε κάθε λαϊκή γειτονιά, προσφυγόπουλα τα περισσότερα, στο Βύρωνα η πιο γνωστή ομάδα, αλλά και στη Καισαριανή, στην Αθήνα, στα δυτικά, στον Πειραιά.

Μικρο κατεργαραίοι, αλάνια  που έκαναν «σάλτο-ρεσάλτο» σαν αίλουροι, σε καμιόνια, σε φορτηγά εν κινήσει, σε αποθήκες και άλλες γερμανικές εγκαταστάσεις και απαλλοτρίωναν ότι έβρισκαν και μπορούσαν: κουραμάνες, μπιτόνια με συνθετική βενζίνη, ρεζέρβες αυτοκινήτων, ακόμη και όπλα.

Μιλώ για το σχολείο

γράφει η Νάση Πετριτσοπούλου *

Με αεροβόλο μάλλον σημάδεψαν άγνωστοι τα τζάμια του κεντρικού κτιρίου στο 1^ο δημοτικό σχολείο Ελληνικού κάποια στιγμή μέσα στο περασμένο Σαββατοκύριακο. Χθες, Δευτέρα 13 Οκτωβρίου βρήκαμε τα σπασμένα γυαλιά και τις τρύπες να μας φέρνουν στο μυαλό περιστατικά και γεγονότα από άλλες εποχές…

Σχολείο: καθημερινός τόπος συνάντησης, προσπέρασης κι αναφοράς για τόσους ανθρώπους κι ακόμα περισσότερες ηλικίες και ιδέες. Από το σχολείο ερχόμαστε όλοι, ακόμα κι αυτοί που έχουν χρόνια να περάσουν την πόρτα του κι εκεί επιστρέφουμε μοιραία οι περισσότεροι, είτε για να εργαστούμε, είτε κρατώντας από το χέρι το πρωτάκι της καρδιάς μας.

Δε μας αρέσει που μικραίνει στα μάτια μας, καθώς εμείς μεγαλώνουμε ανεπανόρθωτα, αλλά τουλάχιστον ελπίζουμε να βρούμε εκεί κάτι που να μας θυμίζει τον εαυτό μας μαθητή, μιας και η ανάμνηση του παιδιού μέσα μας είναι από μόνη της η παρηγοριά και συχνά το αντίδοτο της ενηλικίωσης…

Αλλά κι εκείνο γερνάει μαζί μας και χρειάζεται όλο και περισσότερη φροντίδα, ενώ καθημερινά δέχεται σκληρές επιθέσεις από τους επίσημους κι ανεπίσημους επισκέπτες του!

Καταρχήν κάθε σχολείο που σέβεται τον εαυτό του έχει ένα κάγκελο λιγότερο, σαν βγαλμένο δόντι… Πώς συμβαίνει και το κενό γίνεται η δεύτερη και καλύτερη πόρτα του είναι από μόνο του μυστήριο και κοινό μυστικό.

Πάμε δυνατά!!! Ξαναγεννιόμαστε!!!... Che Guevara Song (Hasta Siempre Comandante) - Traditional Version

Ο φασιστικός λόγος και η ιδιωτική καταιγίδα

γράφει η Νάση Πετριτσοπούλου *

Τέλος Σεπτέμβρη και ο μήνας του «αλλάζει χέρια η εξουσία» μετράει τα πρώτα δείγματα γραφής, προθέσεων και αισθητικής.

Πολλές “νέες” διοικήσεις όμως φέρνουν στο τραπέζι ξαναζεσταμένο φαγητό από το βασικό μενού

που απολαύσαμε γενιές και γενιές πριν και μετά τη μεταπολίτευση.

Δε μιλάω για έργα, γιατί είναι πολύ νωρίς ακόμα. Να μιλήσουμε όμως για το Λόγο που παράγουν και φωτοτυπούν στα γνωστά θλιβερά αντίγραφα;

Λόγος φασιστικός και απροκάλυπτα προσβλητικός εισβάλλει πλέον παντού (και στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης). Λόγος που στρέφεται αβίαστα και χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό ακόμα και ενάντια σε πρόσωπα που έχουν καταγραφεί στη συλλογική μνήμη ως πρότυπα του ακέραιου και της αγωνιστικότητας ή ίσως ακριβώς γι’ αυτό.

Λόγος ανεκπαίδευτων και αμόρφωτων υπάρξεων, που περισσότερο πληγώνουν την όρασή μας και το κέφι μας για ενημέρωση από οτιδήποτε άλλο! Που υποδεικνύουν το πουκάμισο, ή φωτογραφίζουν το σκυμμένο κεφάλι, γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τον Άνθρωπο.

Λόγος μικρός στο ύψος της αμάθειας και του σκότους, που κουβαριάζεται κι επαναλαμβάνει στείρα τον εαυτό του, σφυρηλατημένος στην εμμονή της επανάληψης και της αντιγραφής.

Λόγος Ανίκανων να σκεφτούν και να παραγάγουν κείμενα να χαίρεσαι να τα διαβάζεις κι ας διαφωνείς χίλιες φορές… Όχι, δεν είναι τα ορθογραφικά λάθη, και ποιος δεν κάνει; Είναι η παντελής απουσία μιας ιδέας που να αξίζει τον κόπο να τη σκεφτείς κι ας την απορρίψεις μετά.

Λόγος που αναδίδει οσμή σήψης, φαρμακερός σαν το μήλο του παραμυθιού, που όσο κι αν προσπαθεί να φανεί υπεράνω, καταλήγει τραγικά να φιλάει το σκουλήκι.

Μνημόνιο ή παράσταση σκιτζήδων

γράφει ο Πάνος Σκουρολιάκος *

Πολλές φορές έχουμε πάει όλοι στο θέατρο, και αντί να ψυχαγωγηθούμε (και με τις δύο έννοιες του όρου) φεύγουμε απογοητευμένοι, έχοντας φάει κατάμουτρα μια άθλια, μια κακή παράσταση.

Προφανώς η επαγγελματική μου διαστροφή ευθύνεται για το γεγονός ότι εκλαμβάνω όλη αυτή την ιστορία των Μνημονίων ως μια κακοστημένη παράσταση με γελοίο κείμενο, φρικτό σκηνοθέτη και κάκιστους ηθοποιούς.  

Προσπάθησαν είναι η αλήθεια, να περάσουν το έργο ως σουξέ, ως επιτυχία, ξεκινώντας με μια εντυπωσιακή έναρξη. Με φόντο τα νερά και τα υπέροχα σπίτια του Καστελόριζου, ο τότε πρωθυπουργός ΓΑΠ,  σε ρόλο κομπέρ, μας έβαλε στην ουσία του έργου, ανακοινώνοντας μελοδραματικά, πως ό,τι θα δούμε (και θα πάθουμε) θα είναι για το καλό  μας!

Ας κάνουμε κάτι άλλο... ας παίξουμε !!!

γράφει ο Δημήτρης Βάσσιος

Σερφάροντας στα ρηχά να βρω καμιά τοπική είδηση βρήκα αυτό το άρθρο. Μου άρεσε ο τρόπος που ξεκίνησε, αλλά κι αυτός που τελείωσε (ποιητικά και τραγουδιάρικα)...

Παρακάμπτοντας τα υπόλοιπα βγάζει κανείς συμπεράσματα στα γρήγορα

-χωρίς χρονοτριβές- αναλαμβάνοντας υψηλό ρίσκο να κάνεις λάθος.

Πέρα όμως από τους στίχους του Αγγελάκα, βρήκα μια ενδιαφέρουσα γραφή, αλλά και προσεγγίσεις σε θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα σχεδόν κάθε ελληνικής οικογένειας.

Ομολογώ ότι με ψιλοχάλασε κάπου στη μέση - εκεί που και ο ίδιος ο αρθρογράφος ομολογεί ότι "από αλλού το ξεκίνησα, αλλού το πήγα".

Δεν με χάλασε που το πήγε αλλού, αλλά επειδή -θεωρώ ότι- έχασε το στόχο ταυτίζοντας τους "κερδισμένους" με αυτούς που θέλουν να τ' αλλάξουν όλα, βγάζοντας από το κάδρο αυτούς που πράγματι είναι κερδισμένοι (και που κι αυτοί θέλουν να τ' αλλάξουν όλα - προς το χειρότερο για εμάς βέβαια)...

Όχι, όχι... δεν με χάλασε επειδή είμαι κι εγώ ένας από τους αιώνιους διαδηλωσάκηδες ή μουτζαχεντίν ή όπως θες πες.

Από την Αλλαγή στο Ανέκδοτο

γράφει ο Θανάσης Καρτερός

"Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή" ήταν ο τίτλος της έκθεσης στο Ζάππειο. Κι "από την Αλλαγή στο Ανέκδοτο" - έτσι θα έπρεπε να συμπληρωθεί μετά τα διαμειφθέντα ο τίτλος της έκθεσης. Στην οποία ηρωικές φωτογραφίες παρελθόντων ετών και εξίσου ηρωικά πρωτοσέλιδα παρελθούσας δόξας στήθηκαν άρον - άρον, δήθεν για τα σαράντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Άλλος όμως ήταν ο λόγος, όπως φάνηκε από την αρχή της ουδόλως σεμνής τελετής: Να δείξουν, να αναδείξουν και να αποδείξουν ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει ιδιοκτησία, τιμάριο, λατιφούντιο, των κληρονόμων του Ανδρέα.

Εξ ου και ο Γιώργος αποθεώθηκε από τους ειδικούς σε αποθεώσεις του είδους. Αλλά όλα κι όλα. Και ο υπόδικος Παπακωνσταντίνου το έλαβε το ζωηρό του χειροκρότημα, ως ύποπτος απιστίας στην υπηρεσία, αλλά πιστός στον Γιώργο προφανώς. Όπως και οι αδελφοί Νίκος και Αντρίκος μετά των συζύγων τους, ως εξ αίματος Παπανδρέου αυτοί. Ενώ οι διακονούντες τον λόγο της σημερινής αληθείας του ΠΑΣΟΚ εισπράξανε τα επίχειρα της προδοσίας τους. Προδότες, μάλιστα. Έτσι τους ανέβαζαν και τους κατέβαζαν οι γιωργακικοί, εντελώς γιωργακισμένοι και εκτός εαυτού.

Είναι ο κομμουνισμός, ηλίθιε!

γράφει ο Γιώργος Κοκκίνης *

 

Ναι ναι, τελικά καταλήξαμε και σ' αυτή την διαπίστωση. Διανύουμε μια περίοδο κομμουνιστικής επέλασης στην Ελλάδα, με μπροστάρηδες τους επαναστάτες Σαμαρά και Βενιζέλο. Αυτό ακριβώς αναπαράγεται δεξιά κι αριστερά από τους νεοφιλελευθέρους συνανθρώπους μας κάθε μέρα, προσπαθώντας να καλύψουν έτσι την νομοτελειακή, εξ ορισμού, καταστροφή

του καπιταλιστικού συστήματος.
 
Ναι λοιπόν, ο κομμουνισμός είναι αυτός που έχει έρθει και μας χαρατσώνει τα σπίτια.
 
Ναι, ο κομμουνισμός είναι αυτός που έχει επιβάλει ΕΝΦΙΑ, φόρο αλληλεγγύης, φόρο εισοδήματος χωρίς κλίμακα, φόρο καταθέσεων, φόρο στον φόρο. Αλλά όλα γίνονται για το καλό όλων μας, για να γίνει μια δίκαιη ανακατανομή του πλούτου... άλλωστε έτσι δεν πρέπει να γίνεται στα σοσιαλιστικά καθεστώτα;

Ναι, ο κομμουνισμός μείωσε τους μισθούς, ο κομμουνισμός επέβαλε τις ελαστικές συνθήκες εργασίας, μετονομάζοντας μάλιστα την τελευταία σε απασχόληση. 
 
Ο κομμουνισμός μείωσε τις συντάξεις, έφτασε την ανεργία στο 30%, διέλυσε το σύστημα Παιδείας και Υγείας και οι άνθρωποι τρέχουν και παρακαλάνε για ένα φάρμακο ή για βασικές εξετάσεις σε εθελοντικά Ιατρεία.

Ο κομμουνισμός είναι αυτός που αποδεδειγμένα έφερε τα κουπόνια πείνας, ή αλλιώς τα επιδόματα για τις ασθενέστερες τάξεις των 200 ευρώ.
 
Ναι, ο κομουνισμός ξεπουλάει όλη την χώρα στο ξένο και στο ελληνικό ιδιωτικό κεφάλαιο, με την ελπίδα ότι οι καλοί μας συνάνθρωποι θα δώσουν και κανα κοκαλάκι στον λαό.

Τελικά ΝΑΙ, είναι ο κομμουνισμός αυτός που κινεζοποιεί την χώρα μας  -άλλωστε και στην Κίνα κομμουνισμό έχουν, δεν θα ακολουθήσουμε τους συντρόφους μας;-.

Γονείς... πρωτάκια, η επόμενη αναμέτρηση

Καθώς ο Αύγουστος μετράει τις … ώρες του, κάποια κορίτσια κι αγόρια μεγάλωσαν τόσο που ετοιμάζονται να περάσουν την πόρτα του μεγάλου σχολείου. 

γράφει η Νάση Πετριτσοπούλου *

Όλοι στην οικογένεια είναι ξεσηκωμένοι και η μαμά συνήθως αγχώνεται διπλά, γιατί κατά βάθος γνωρίζει πως και σ’ αυτή τη δοκιμασία βασικός συντελεστής θα είναι η ίδια…

Θες λόγω ωραρίων, από κεκτημένη ταχύτητα, από άποψη, ή καθαρή ειλικρίνεια, εμείς οι γυναίκες μόλις βρεθούμε μπροστά σε μια κρίσιμη μάχη, σηκώνουμε τα μανίκια και ποτέ δε ρωτάμε για ποιον χτυπάει η καμπάνα…

Ξέρουμε ότι εμάς καλεί το προσκλητήριο!

Από την άλλη ο μπαμπάς αναλαμβάνει να εξισορροπήσει τη ζυγαριά του άγχους και να πάρει απόσταση ασφαλείας από την υπερβολή… όχι όμως κι από τις προσδοκίες, που είναι πάντα υψηλές όσο η πύλη του Πανεπιστημίου.

Κάπως έτσι ξεκινάει συνήθως ένα γαϊτανάκι, που ενώ ως στόχο έχει το ασφαλές και ανώδυνο πέρασμα από το Δημοτικό, καταλήγει σε μπερδεμένες εντολές που συχνά αλληλοαναιρούνται από τους δύο γονείς… Στη μέση του κουβαριού φυσικά στέκεται πάντα το παιδί -μαθητής- παρατηρητής.

Στην πραγματικότητα οι γονείς αντιμετωπίζουν την επόμενη πίστα μετά το «φάε το φαγητό σου, αγάπη μου…» Κι έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουν από πριν ότι το παιδί τους, που αντλεί ακόμα από κείνους τις βασικές πληροφορίες με τις οποίες σχηματίζει την αυτοεικόνα του, θα είναι ο μαθητής κι όχι εκείνοι…

Συγκυβέρνηση των πολυεκατομμυριούχων

-"Και πού θα βρείτε τα λεφτά;"

- "Ως πρώτο βήμα θα φορολογήσουμε τον πλούτο".

- "Ποιον πλούτο, τι εννοείτε; Θα σωθεί η οικονομία από 5 - 10 πλούσιες οικογένειες;"

γράφει ο Γιώργος Κυρίτσης

Ο διάλογος έχει επαναληφθεί αμέτρητες φορές, στη Βουλή, σε τηλεοπτικά πάνελ, στα ραδιόφωνα, σε καφενεία και οι ερωτήσεις απευθύνονται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι απαντήσεις που υπενθυμίζουν τη λίστα Λαγκάρντ, τη λίστα Εμβασμάτων, τη λίστα Οφσόρ προσκρούουν πάντα στο επιχείρημα ότι πρόκειται για σταγόνες στον ωκεανό και πως δεν είναι αντιπροσωπευτικές τής κατάστασης. Κοντολογίς τα λεφτά δεν υπάρχουν.

Ήρθε όμως χθες η έκθεση του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού UBS σε συνεργασία με τον οίκο Wealth-X να δώσει μια τάξη μεγέθους ως προς το τι σημαίνει συγκέντρωση του πλούτου στην Ελλάδα.

Αλ. Τσίπρας: Δεν ερχόμαστε να διαχειριστούμε την υποταγή της Ελλάδας, αλλά να την καταργήσουμε

Κατάργηση των μνημονίων, δημοκρατία παντού, άμεσα μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης, κατάργηση της αθλιότητας του ΕΝΦΙΑ, αποκατάσταση του βασικού μισθού και της κατώτερης σύνταξης, θα είναι μερικά από τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Real News".

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι ο δρόμος της απελευθέρωσης της χώρας από τις μνημονιακές πολιτικές περνάει από την ήττα της Δεξιάς του Αντώνη Σαμαρά. Ξεκαθαρίζει ότι η ονοματολογία για τον επόμενο πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν έχει αυτή τη στιγμή κανένα νόημα, ενώ προειδοποιεί με νόημα πως "εκλογή κατεψυγμένου προέδρου σημαίνει συνέχιση και ολοκλήρωση της καταστροφής".

Αναλυτικά, η συνέντευξη του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στον δημοσιογράφο της "Real News" Βασίλη Σκουρή, είναι η εξής:

Αντώνης Σαμαράς: Απών από τη Βουλή, παρών στη διαπλοκή

Τα έργα και οι ημέρες του Αντώνη Σαμαρά σε 26 μήνες διακυβέρνησης απαξιώνουν τη Βουλή και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ομιλίες του.

Μηδενική είναι η σχέση

του σημερινού πρωθυπουργού και με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Κυβερνά με ΠΝΠ. 

γράφει ο Χάρης Ιωάννου

Μελανή σελίδα στην κοινοβουλευτική ιστορία της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας αποτελούν τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό στην απαξίωση της Βουλής και των δημοκρατικών θεσμών, την ώρα που παγιώνεται ο εκφασισμός ενός υπολογίσιμου τμήματος του εκλογικού σώματος.

Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ομιλίες του σημερινού πρωθυπουργού στη Βουλή, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αντικαθιστούν τη νομοθετική εξουσία, (ν)τροπολογίες με οσμή διαπλοκής ψηφίζονται με διαδικασίες-εξπρές, το υπουργικό συμβούλιο είναι διακοσμητικό όργανο, ενώ πληθώρα «σκοτεινών» υποθέσεων προς έλεγχο παραμένει στα συρτάρια.

Ο πρωθυπουργός αποφεύγει συστηματικά το Κοινοβούλιο και, όποτε παρεμβαίνει, προτιμά τη «φιλόξενη» στέγη των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών και ορισμένων εφημερίδων, οι ιδιοκτήτες των οποίων βλέπουν τις ευεργετικές γι’ αυτούς τροπολογίες να περνούν η μία μετά την άλλη.

Θα πάρω τα βουνά! Πάμε, Ντόλυ...

Διαβάζω την αναλυτική απάντηση του υπουργού μας στην κοινοβουλευτική ομάδα του Κ.Κ.Ε. και στο Σύλλογο Γονέων Μαθητών Περιφέρειας Αττικής.

γράφει η  Νάση Πετριτσοπούλου

Εν ολίγοις, τα συγχωνευμένα σχολεία λειτουργούν καλύτερα (απορώ πώς δεν το είχαμε σκεφτεί νωρίτερα!!!), 

μια τάξη νηπιαγωγείου και δημοτικού μπορεί να έχει και πάνω από 25 παιδιά, το λέει η σχετική υπουργική απόφαση του 2013 (προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός... αφού μπορεί, γιατί όχι;),

η τράπεζα θεμάτων δημοσιοποιήθηκε έγκαιρα και σε συνδυασμό με τη μείωση της ύλης κάλυψε μαθησιακά κενά και συνέβαλε στην ολοκληρωμένη μόρφωση των μαθητών (στ 'ορκίζομαι, να μη με λένε υπουργό παιδείας ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΚΑΝ ΘΕΜΑ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ), 

κι όσον αφορά την Ειδική Αγωγή, το σχέδιο νόμου τέθηκε σε διαβούλευση για 3 ολόκληρες εβδομάδες, σκοντάψαμε μεν στο ΑΣΕΠ λόγω γραφειοκρατίας -ατυχία-, αλλά κατά τα άλλα κάναμε ό,τι μπορούσαμε, τα υπόλοιπα εξαρτώνται από την ψήφιση του νόμου και τις διαθέσιμες πιστώσεις!!! (Ο θεός θα κολλήσει κάπου παρακάτω, ξέρει εκείνος).